بیماری پدوفیل چیست؟
بیماری پدوفیل یا پدوفیلیا به عنوان یک اختلال روانی است که در آن شخص به کودکانی که هنوز به سن بلوغ نرسیدند (معمولا کودکان زیر 13 سال) احساسات جنسی دارند. شدت این بیماری در افراد مختلف، یکسان نیست. این یعنی برخی افرادی که به بیماری پدوفیلی دچار هستند ممکن است فقط به کودکان احساسات جنسی داشته باشند، از طرف دیگر برخی افراد دیگر ممکن است به غیر از کودکان به بزرگسالان نیز احساسات جنسی داشته باشند.
برای اینکه یک شخص در این دسته از بیماری قرار بگیرد، معمولا نیاز است که احساسات، امیال یا خیالات شدید را در یک دوره زمانی طولانی (مثلا 6 ماه) تجربه کرده باشد. طبق تحقیقات انجام شده این اختلال جنسی در مردان شیوع بیشتری نسبت به زنان دارد. به غیر از این بیماری که میل جنسی افراد به کودکان است، دو گروه دیگر نیز وجود دارند:
- هبیفیلیا: داشتن میل جنسی به افراد بالغ (مثلا در اوایل نوجوانی)، معمولا 11 تا 14 سال
- افبوفیلیا: داشتن میل جنسی به نوجوانان در مراحل پایانی، معمولا 15 و 16 ساله
علت پدوفیلی چیست؟
حقیقت این است که علت ابتلا به این اختلال جنسی ناشناخته است. ممکن است در یک خانواده یا یک فامیل چند نفر اختلا پدوفیلی داشته باشند اما مشخص نیست که ریشه این مسئله ژنتیکی است یا فرد آن را از محیط یاد گرفته است. یکی از علل پدوفیلی می‌تواند به آزار یا سوء استفاده جنسی در کودکی مرتبط باشد. با این حال این علل هیچ‌کدام از نظر علمی به تائید قطعی نرسیده‌اند.
به طور کلی در کودکی که شاهد یا قربانی سوء استفاده‌های جنسی است، احتمال ابتلا به این اختلال جنسی بیشتر وجود دارد. همچنین نتیجه یک مطالعه نشان داد احتمال این اختلال جنسی در افرادی که در کودکی به سرشان ضربه خورده است، بیش از سایرین است.
علائم پدوفیلی چیست؟
- افکار تحریک کننده جنسی یا برقراری ارتباط جنسی با کودک زیر 13 سال به مدت حداقل 6 ماه
- فرد حداقل 16 ساله باشد و حداقل 5 سال از طرف مقابل بزرگ‌تر باشد
دقت داشته باشید که این اختلال جنسی شامل ارتباط دو نوجوان هم سن و سال که حدودا 12 یا 13 ساله هستند، نیست.
چه افرادی در معرض خطر پدوفیل شدن هستند؟
تحقیقات نشان می‌دهد که برخی از افراد در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این اختلال جنسی هستند. به نظر می‌رسد بین اختلال پدوفیلی و شخصیت ضد اجتماعی ارتباطی مستقیم وجود دارد. افرادی که شخصیت ضد اجتماعی دارند تمایل بیشتری به رفتار جنسی با کودکان از خود نشان می‌دهند. از طرف دیگر بسیاری از مردان مبتلا به پدوفیلی گزارش داده‌اند که در کودکی مورد تجاوز جنسی قرار گرفته‌اند.
ویژگی‌ها و مشخصات افراد دچار این اختلال جنسی
در مورد افراد پدوفیل می‌توان مشخصات زیر را ذکر کرد:
- اکثرا در کودکی مورد تجاوز یا سوء استفاده جنسی قرار گرفته‌اند
- شخصیت ضد اجتماعی دارند و به اختلالاتی مثل اضطراب، افسردگی یا اعتیاد مبتلا هستند.
- تعداد مردان مبتلا به این اختلال جنسی بیش از زنان است.
درمان اختلال پدوفیلی
آمارها نشان می‌دهد که تنها 3 درصد از افراد پدوفیل که کودک‌آزاری آنها به عنوان یک جرم شناخته شده و راهی زندان شده‌اند، پس از آزاد شدن از زندان همچنان عملکرد غلط قبلی خود را تکرار می‌کنند. بنابراین درمان اختلال پدوفیلیا در اکثر موارد با موفقیت همراه است و می‌توان امیدوارانه به آن نگاه کرد. درمان اختلال پدوفیلی می‌توان شامل موارد زیر باشد:
درمان شناختی رفتاری (CBT)
CBT می‌تواند روش‌های درمانی مختلفی را به منظور تغییر رفتار و افکار فرد پدوفیل شامل شود. این موارد عبارتند از:
- بازسازی تحریف‌های شناختی: اصلاح افکار فرد پدوفیل که به غلط تصور دارد که شاید خود کودک مایل است در رابطه جنسی با وی همراهی کند.
- آموزش همدلی: کمک به فرد دچار این اختلال جنسی برای درک احساس کودک قربانی و آسیبی که به وی وارد شده است.
- شرطی‌سازی: ارائه راهکار مناسب و جایگزین به فرد دچار این اختلال جنسی برای بکارگیری آن به محض مواجه شدن با شرایط مربوطه
این درمان‌ها به طور موثری به پدوفیل‌ها کمک می‌کنند تا بتوانند رفتار خودشان را در برابر میل جنسی به کودکان کنترل نمایند.
درمان دارویی برای افراد پدوفیل
همزمان با روان‌درمانی برای افراد پدوفیل می‌توان از دارو درمانی نیز بهره گرفت تا درمان موفق‌تری را شاهد بود. به منظور درمان اغلب از هورمون‌هایی مانند مدورکسی پروژسترون استات و سیپروترون استات استفاده می‌شود که هم سطح تستوسترون را کاهش می‌دهند و هم در کاهش میل جنسی و پرخاشگری تاثیر دارند. تعداد دفعات نعوظ، خیال‌پردازی‌های جنسی و خود ارضایی با این داروها کاهش می‌یابد.
به دلیل اینکه از داروهای کاهنده تستوسترون در درمان این اختلال جنسی استفاده می‌شود، نباید این تصور برای شما ایجاد شود که وقتی سطح تستوسترون در بدن زیاد باشد، احتمال مبتلا شدن به اختلال پدوفیلی بیشتر می‌شود. برای درمان این بیماری داروهای دیگری مثل فلوکستین نیز می‌توانند موثر باشند. قرص فلوکستین تمایلات جنسی را کاهش می‌دهد اما اثر مثبتی در کاهش تخیلات جنسی فرد پدوفیل ندارد.
نمونه‌هایی از رفتارهای نشانگر این اختلال جنسی
پدوفیلیا نوعی پارافیلیا یا انحراف جنسی محسوب شده و به هیچ عنوان نمی‌توان آن را نوعی گرایش جنسی به حساب آورد. مطالعات نشان می‌دهد که فرد دچار این اختلال روانی که به آزار جنسی کودک می‌پردازد معمولا یکی از بستگان یا دوستان خانوادگی آنها است. در زیر به نمونه‌هایی از رفتارها که نشانگر این اختلال روانی هستند، اشاره می‌کنیم:
- نوازش تحریک آمیز کودکان
- نشان دادن تصاویر پرنوگرافی به کودک
- نشان دادن اعضای جنسی به کودک
- درخواست از کودک برای برهنه شدن و نشان دادن اعضای جنسی بدن خود
- لمس قسمت‌های خاصی از بدن کودک مثل باسن و ناحیه تناسلی
- گفتن جملات تحریک‌آمیز جنسی به کودک یا اظهاراتی مبنی بر اینکه فرد پدوفیل عاشق کودک است
- نشاندن کودک روی پا در حالت نعوظ و تحمیل میل جنسی خود به وی
گزارش‌ها نشان می‌دهد که بیشتر کودکانی قربانی افراد دچار این اختلال جنسی می‌شوند که والدین آنها مراقبت کافی را از آنها به عمل نیاورده و یا آنها را تنها رها می‌کنند یا به دست فردی می‌سپارند که صلاحیت کافی برای محافظت از کودک را ندارد. به عنوان یک والد باید به فرزند خود یاد بدهید که چگونه در برابر کسی که از وی می‌خواهد اندام خصوصی خود را نشان دهد یا رفتارهای جنسی داشته باشد، عمل کند.
کلام پایانی
همان طور که در این مقاله از مجله داروخانه آنلاین مثبت سبز گفتیم، اختلال پدوفیلی یک بیماری است که در آن فرد به کودکان گرایش جنسی دارد. این اختلال به ویژه برای کودکی که مورد آزار جنسی قرار می‌گیرد می‌تواند بسیار گران تمام شده و تا پایان عمر وی را تحت تاثیر قرار دهد. درمان پدوفیلیا با ترکیبی از روان‌درمانی و دارو درمانی امکان پذیر است. همچنین کودکی را که مورد آزار جنسی قرار می‌گیرد باید به کمک روان درمانی بهبود بخشید. علت اینکه یک فرد دچار این اختلال روانی می‌شود به طور دقیق مشخص نیست و همچنان لازم است تحقیقات بیشتری در این زمینه صورت گیرد.
