دیگوکسین گلیکوزید

نارسایی قلبی یکی از مشکلات جدی سلامتی است که هنگامی که قلب قادر به پمپاژ مقدار کافی خون به اعضاء مختلف بدن نیست، ایجاد می‌شود. این وضعیت ممکن است ناشی از علل مختلفی از جمله ضعف عضله قلب، آسیب به ساختارهای قلبی یا افزایش بار کاری قلب باشد. یکی از داروهایی که در درمان نارسایی قلبی مورد استفاده قرار می‌گیرد، دیگوکسین گلیکوزید است. این دارو یک ترکیب دارویی است که از گیاهانی مانند گونه‌های گل مادر، به خصوص Digitalis purpurea، به دست می‌آید. این دارو به عنوان یک گلیکوزید قلبی عمل می‌کند و به عنوان استیمولانس قلبی شناخته می‌شود. مکانیسم اصلی دارو، عمل بر اساس افزایش قدرت انقباضی عضله قلب و کاهش میزان ضربان قلب می‌باشد.

اشکال دارویی دیگوکسین گلیکوزید

1. محلول خوراکی 0.05 میلی گرم در میلی لیتر
2. محلول تزریقی: 0.1 میلی گرم در میلی لیتر، 0.25 میلی گرم در میلی لیتر
3. قرص: 0.0625 میلی گرم (فقط لانوکسین)، 0.125 میلی گرم، 0.1875 میلی گرم (فقط لانوکسین)، 0.25 میلی گرم

موارد مصرف قرص دیگوکسین گلیکوزید

دیگوکسین گلیکوزید نارسایی قلبی را درمان کرده و ممکن است برای درمان نوعی آریتمی به نام AFib (فیبریلاسیون دهلیزی) استفاده شود. این کار با کمک به ضربان قلب شما قوی‌تر عمل کرده و باعث می‌شود قلب شما راحت‌تر خون را به بقیه بدن پمپاژ کند. همچنین سیگنال‌های الکتریکی بیش از حد فعال در قلب را کاهش می‌دهد که ریتم قلب شما را تثبیت خواهد کرد. این دارو توسط پزشک برای برخی بیماری یا موارد مصرف دیگر تجویز می‌شود.

آثار فارماکولوژیک و مکانیسم اثر داروی Digoxin

داروی دیگوکسین Na-K ATPase را مهار می‌کند که به نوبه خود باعث افزایش دسترسی به کلسیم داخل سلولی در میوکارد و سیستم هدایت می‌شود. متعاقباً اینوتروپی و خودکاری افزایش می‌یابد در حالی که سرعت هدایت کاهش خواهد یافت. درمان به طور غیرمستقیم باعث تحریک پاراسمپاتیک سیستم عصبی خودمختار می‌شود و اثرات متعاقب آن بر گره‌های سینوسی دهلیزی (SA) و دهلیزی (AV) می‌باشد. جذب دارو با فراهمی زیستی 60-80٪ (قرص) و 70-85٪ (اکسیر) و شروع در 0.5-2 ساعت (PO) برای اثر اولیه و 2-6 ساعت برای حداکثر اثر 5-30 دقیقه (IV) برای اثر اولیه و 1.5-4 ساعت برای حداکثر اثر می‌باشد.

دیگوکسین (Digoxin) بازجذب کاتکول آمین‌ها را در پایانه‌های عصبی کاهش می‌دهد و رگ‌های خونی را نسبت به کاتکول آمین‌های درون زا یا اگزوژن حساس‌تر می‌کند. همچنین حساسیت بارورسپتور را افزایش می‌دهد و در نتیجه فعالیت عصب سینوس کاروتید را افزایش خواهدداد و کاهش سمپاتیک را برای هر افزایش معینی در فشار متوسط ​​شریانی افزایش می‌دهد. در غلظت‌های بالاتر، خروج سمپاتیک از سیستم عصبی مرکزی (CNS) به اعصاب سمپاتیک قلبی و محیطی را افزایش می‌دهد. همچنین اجازه خروج تدریجی پتاسیم داخل سلولی را داده و در نتیجه سطح پتاسیم سرم را افزایش می‌دهد.

مقدار مصرف داروی Digoxin

دیگوکسین به صورت قرص، کپسول یا الگزیر (مایع) کودکان برای مصرف خوراکی عرضه می‌شود. این دارو در بیشتر بیماران یک بار در روز بسته به نوع التهاب تجویز می‌شود. اکسیر کودکان با یک قطره چکان مشخص شده برای اندازه‌گیری دوز ارائه می‌شود. اگر مشکلی دارید، از داروساز خود بخواهید نحوه استفاده از آن را به شما نشان دهد. دیگوکسین به کنترل وضعیت شما کمک می‌کند اما توانایی درمان را ندارد. اگر بعد از مصرف دارو، احساس خوبی (بهبودی) دارید مصرف دیگوکسین را ادامه دهید و بدون مشورت با پزشک مصرف دیگوکسین را قطع نکنید.

زمان مصرف داروی دیگوکسین گلیکوزید

1. در تزریق وریدی داروی دیگوکسین گلیکوزید در جهت فیبریلاسیون دهلیزی 8-12 میکروگرم بر کیلوگرم که 50 درصد به عنوان دوز بارگیری اولیه و سپس ممکن است با احتیاط 1/4 دوز بارگیری در 6-8 ساعت دوبار مصرف شود. همچنین ارزیابی دقیق پاسخ بالینی و سمیت را قبل از هر دوز انجام دهید.
2. این مقدار دوز مصرفی به صورت خوراکی 10-15 میکروگرم بر کیلوگرم به عنوان دوز بارگیری که 50 درصد به صورت اولیه مصرف می‌شود که ممکن است با احتیاط 1/4 دوز بارگیری در 8-6 ساعت دو بار تکرار شود. ارزیابی دقیق پاسخ بالینی و سمیت را قبل از هر دوز انجام دهید.
3. دوز نگهداری داروی دیگوکسین گلیکوزید در جهت فیبریلاسیون دهلیزی 3.4-5.1 میکروگرم بر کیلوگرم روزانه یا 0.125-0.5 میلی گرم روزانه به صورت خوراکی مصرف می‌شود که ممکن است بر اساس پاسخ بالینی، سطح سرمی دارو و سمیت، دوز را هر 2 هفته افزایش دهد. همچنین برای تزریق داخل وریدی 0.1-0.4 میلی گرم روزانه مصرف می‌شود.
4. برای درمان یا کنترل نارسایی قلبی، طبق دستورالعمل های ACCF/AHA، دوز بارگیری برای شروع درمان با دیگوکسین در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی ضروری نیست. دوز پیشنهادی 0.125-0.25 میلی گرم به صورت تزریق داخل وریدی یا عضلانی می‌باشد. در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیوی یا توده بدنی کم و بدون چربی از پایان دوز پایین‌تر (0.125 میلی گرم در روز) استفاده کنید.

موارد احتیاط

قبل از مصرف دیگوکسین گلیکوزید، اگر به آن یا سایر ترکیبات موجود دردارو حساسیت دارید، از مصرف خودداری کنید. این دارو ممکن است حاوی مواد غیرفعالی باشد که می‌تواند باعث واکنش‌های آلرژیک یا مشکلات دیگر شود. در صورت داشتن سوابق پزشکی از جمله اختلالات مری (مانند تنگی، مشکل در بلع)، مشکلات قلبی عروقی، گرفتگی قلبی، مشکلات گوارشی (زخم معده، روده یا مری)، خونریزی داخلی، اختلال تناسلی، مشکل در ادرار کردن (از قبل)، مشکلات پروستات و… با احتیاط و مشورت با پزشک دارو را استفاده کنید. برخی از موارد احتیاط و هشدار دیگوکسین گلیکوزید شامل موارد زیر می‌باشد؛

1. درمان آریتمی‌های دهلیزی در صورتی که با حالت هایپر متابولیک (پرکاری تیروئید) یا هیپردینامیک (هیپوکسی) همراه باشد، دشوار است. قبل از شروع درمان، بیماری زمینه‌ای را درمان کنید.
2. در بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد احتیاط کنید. زیرا ممکن است نیاز به اکسیژن میوکارد را افزایش دهد. در طول سندرم حاد کرونری، دیگوکسین تزریقی (وریدی) ممکن است برای کند کردن پاسخ سریع بطن و بهبود عملکرد بطن چپ در درمان حاد فیبریلاسیون دهلیزی مرتبط با عملکرد شدید LV و نارسایی قلبی یا بی‌ثباتی همودینامیک استفاده شود.
3. هنگام استفاده برای کنترل سرعت در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی، غلظت سرمی را به دقت کنترل کنید. غلظت سرمی که به درستی کنترل نشده باشد با افزایش خطر مرگ و میر همراه است.
4. استفاده از دیگوکسین را فقط در نارسایی قلبی با کسر جهشی کاهش یافته در نظر بگیرید که علیرغم درمان پزشکی دستورالعمل‌ها، علائم همچنان باقی بماند. قطع مصرف دیگوکسین در بیماران با نارسایی قلبی با ثبات بالینی ممکن است منجر به عود علائم نارسایی قلبی شود.
5. در کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک، انسداد خروجی در برخی موارد به دلیل اثرات مثبت اینوتروپیک دیگوکسین بدتر می‌شود. از مصرف خودداری کنید مگر اینکه برای کنترل پاسخ بطنی با فیبریلاسیون دهلیزی استفاده شود. در غیاب فیبریلاسیون دهلیزی، دیگوکسین به طور بالقوه در درمان تنگی نفس در بیماران مبتلا به کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک مضر است.
6. لازم نیست به طور معمول درمان با دیگوکسین را قبل از کاردیوورژن الکتریکی انتخابی برای فیبریلاسیون دهلیزی کاهش یا نگه دارید. با این حال، حذف سمیت دیگوکسین قبل از کاردیوورژن ضروری است. در صورت وجود علائم بیش از حد دیگوکسین، دیگوکسین را متوقف کنید و کاردیوورژن را تا زمان کاهش سمیت به تاخیر بیندازید.
7. به طور کلی در صورت حفظ عملکرد سیستولیک بطن چپ، استفاده از دارو باید اجتناب شود، اگرچه ممکن است برای کنترل ضربان بطنی در زیر گروه با فیبریلاسیون دهلیزی مزمن استفاده شود.
8. بیماران نارسایی قلبی با عملکرد بطنی حفظ شده، از جمله کورپولمونال حاد، بیماری قلبی آمیلوئید و پریکاردیت انقباضی مستعد سمیت دیگوکسین می‌باشند.

موارد منع مصرف دیگوکسین گلیکوزید

1. حساسیت مفرط
2. فیبریلاسیون بطنی

عوارض دیگوکسین گلیکوزید (digoxin)

سردرد و سرگیجه، اسهال، حالت تهوع و استفراغ، بی‌اشتهایی، اختلال بینایی (تاری دید یا دید زرد)، اختلالات روانی و… برخی از عوارض داروی دیگوکسین گلیکوزید (digoxin) می‌باشد. اگر هر یک از این اثرات ماندگار یا بدتر شد، فوراً به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید. به خاطر داشته باشید که این دارو تجویز شده زیرا پزشک شما تشخیص داده که فواید آن برای شما بیشتر از خطر عوارض جانبی است. بسیاری از افراد بعد از استفاده هیچ عوارض جانبی جدی ندارند، در صورت بروز عوارض جانبی جدی یا واکنش‌های آلرژیک، به پزشک مراجعه کنید. در ادامه به برخی از عوارض شایع دیگوکسین گلیکوزید خواهیم پرداخت؛

1. سرگیجه
2. اختلالات روانی
3. اسهال
4. سردرد
5. حالت تهوع
6. اختلال بینایی (تاری دید یا زرد)
7. بلوک قلبی
8. تاکی کاردی
9. استفراغ
10. بی‌اشتهایی
11. دیس ریتمی قلبی
12. آریتمی در کودکان
13. راش ماکولوپاپولار

تداخل دارویی دیگوکسین گلیکوزید

1. تداخلات رده X (پرهیز): دی سولفیرام، فکسینیدازول، لاسمیدیتان، متوتری‌مپرازین، مترونیدازول (سیستمیک)
2. کاهش اثرات دیگوکسین توسط داروها: آکاربوز، آمینوگلیکوزیدها، آنتراسیکلین ها، عوامل کمپلکس ساز اسیدهای صفراوی، بوپروپیون، کائولین، لوماکافتور و ایواکافتور، پنی‌سیلامین، پلی‌اتیلن گلیکول 4000، دیورتیک های نگه‌دارنده پتاسیم، علف چای، سوکرالفیت، فراورده‌های تیروئید
3. افزایش اثرات داروها توسط دیگوکسین: آدنوزین، داروهای ایجادکننده برادی‌کاردی، کارودیلول، سریتینیب، کلشی سین، دروندارون، افدرین (بینی)، فکسینیدازول، ایوابرادین، لاکوزامید، متوتری‌مپرازین، سیپونیمود
4. افزایش اثرات دیگوکسین توسط داروها: فکسینیدازول، فلکاینید، فلیبانسرین، فوستاماتینیب، گلکاپرویر و پیبرنتاسویر، گلیکوپیرولات (سیستمیک)، ایبروتینیب، ایزاووکونازونیوم سولفات، ایسترادفیلین، ایتراکونازول، ایواکافتور، لاسمیدیتان، لنالیدومید، لووسولپیرید ، شیرین‌بیان، سیمپرویر، سیتاگلیپتین، سدیم پلی استایرن سولفونات، اسپیرونولاکتون، تلمیزارتان، ترلیپرسین، تزاکافتور و ایواکافتور، دیورتیک های تیازیدی و شبه تیازیدی، تیکاگرلور، توفاسیتینیب، تولواپتان، تری‌متوپریم، ولبنازین، وندتانیب، ولپاتازویر، ومورافنیب، ونتوکلاکس، ویلازودون، آنالوگ‌های ویتامین دی

مصرف قرص دیگوکسین گلیکوزید (Digoxin) در دوران بارداری و شیردهی

تجربه استفاده از دیگوکسین (Digoxin) در زنان باردار طی چندین دهه، بر اساس مطالعات بالینی گذشته و نگر و گزارش‌های موردی منتشر شده، منجر به شناسایی یک خطر مرتبط با دارو برای نقایص مادرزادی عمده، سقط جنین یا پیامدهای نامطلوب مادر و جنین نشده است. بیماری‌های زمینه‌ای درمان نشده مادر (مانند نارسایی قلبی، فیبریلاسیون دهلیزی) در دوران بارداری خطری برای مادر و جنین به همراه دارد. دوز دریافتی دیگوکسین از طریق شیردهی تا 4 درصد دوز نگهدارنده نوزادان است که بعید است از نظر بالینی مرتبط باشد. هیچ اطلاعاتی در مورد اثرات دیگوکسین بر روی شیرخوار یا اثرات آن بر تولید شیر وجود ندارد.

ملاحظات بالینی

1. زنان باردار مبتلا به نارسایی قلبی در معرض خطر بیشتری برای زایمان زودرس هستند. طبقه بندی بالینی بیماری قلبی ممکن است با بارداری بدتر و منجر به مرگ مادر یا جنین شود.
2. زنان باردار مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی در معرض خطر بیشتری برای زایمان نوزاد کم وزن هستند. فیبریلاسیون دهلیزی ممکن است با بارداری بدتر شود و منجر به مرگ مادر یا جنین شود.

شرایط نگهداری

داروی دیگوکسین گلیکوزید باید در دمای اتاق و دور از نور نگهداری شود. همچنین مهم است که تمام داروها را از دید و دسترس کودکان دور نگه دارید، زیرا بسیاری از اشکال دارویی (مانند قرص‌های هفتگی و قطره‌های چشمی، کرم‌ها، چسب‌ها و استنشاق‌ها) در برابر کودک مقاوم نیستند و کودکان خردسال می‌توانند آن‌ها را به راحتی باز کنند. داروهای غیر ضروری باید به روش‌های خاصی دور ریخته شوند تا اطمینان حاصل شود که حیوانات خانگی، کودکان و سایر افراد نمی‌توانند آن‌ها را مصرف کنند.

کلام آخر داروی دیگوکسین گلیکوزید

در نتیجه این مقاله با عنوان داروی Digoxin از مجله داروخانه آنلاین مثبت سبز، خواندیم که دیگوکسین گلیکوزید به عنوان یک گلیکوزید قلبی مهم در درمان نارسایی قلبی مطرح می‌شود. این دارو بر اساس افزایش قدرت انقباضی عضله قلب و کاهش ضربان قلب عمل می‌کند و می‌تواند بهبود علائم بیماران مبتلا به نارسایی قلبی را ایجاد کند. استفاده هوشمندانه از این دارو نیازمند شناخت دقیق از وضعیت بالینی بیماران و پیش‌بینی‌های مناسب است. همچنین، افراد باید از عوارض جانبی احتمالی این دارو آگاه باشند و در صورت وجود هر گونه علامت غیرعادی، به پزشک مراجعه کنند.

منبع سایت: Medscape