تشنج یا صرع یکی از مشکلات عصبی رایج است که می‌تواند به طور قابل توجهی کیفیت زندگی افراد را تحت تأثیر قرار دهد. این اختلال عصبی، که به دلیل فعالیت الکتریکی غیرعادی در مغز ایجاد میشود، منجر به بروز حملات تشنجی با شدت و فرکانس‌های مختلف میشود. درمان مؤثر صرع برای کاهش تعداد و شدت این حملات و بهبود کیفیت زندگی بیماران اهمیت زیادی دارد. یکی از داروهای مهم در این زمینه، قرص لاموتریژین است.
اشکال دارویی لاموتریژین
- قرص 25 میلی گرم، 100 میلی گرم، 150 میلی گرم، 200 میلی گرم
- قرص جویدنی: 2 میلی گرم، 5 میلی گرم، 25 میلی گرم
- قرص، خوراکی متلاشی کننده: 25 میلی گرم، 50 میلی گرم، 100 میلی گرم، 200 میلی گرم
- قرص نسخه طولانی: 25 میلی گرم، 50 میلی گرم، 100 میلی گرم، 200 میلی گرم، 250 میلی گرم، 300 میلی گرم
موارد مصرف قرص لاموتریژین
قرص لاموتریژین به تنهایی یا همراه با سایر داروها برای پیشگیری یا کنترل تشنج (صرع) استفاده میشود. همچنین ممکن است برای کمک به جلوگیری از نوسانات خلقی شدید و اختلال دوقطبی در بزرگسالان استفاده شود. این دارو برای استفاده در کودکان کمتر از 2 سال به دلیل افزایش خطر عوارض جانبی تایید نشده است.
قرص لاموتریژین 50 برای چیست؟
قرص لاموتریژین 50 به عنوان یک داروی ضد تشنج استفاده میشود. این دارو به تثبیت فعالیت الکتریکی غیرعادی در مغز کمک میکند و برای درمان انواع مختلف تشنج، از جمله تشنجهای جزئی، تشنجهای تونیک-کلونیک (صرع عمومی) و سندرم‌های خاص مانند سندرم لنوکس-گاستوت مورد استفاده قرار می‌گیرد.
آثار فارماکولوژیک و مکانیسم اثر داروی لاموتریژین
قرص لاموتریژین ضد صرع از کلاس فنیل تریازین است. آزادسازی اسید آمینه گلوتامات تحریکی را مهار کرده و کانال سدیم حساس به ولتاژ را مهار میکند که غشاهای عصبی را تثبیت میکند. جذب دارو در فراهمی زیستی 98%، حداکثر زمان پلاسما 1-1.5 ساعت (رهاسازی فوری) و 4-11 ساعت (نسخه تمدید شده) میباشد.
مقدار مصرف قرص لاموتریژین
قرص لاموتریژین را با یا بدون غذا طبق دستور پزشک، معمولاً 1 تا 2 بار در روز مصرف کنید. قرص جویدنی لاموتریژین را روی زبان خود قرار دهید و آن را در اطراف دهان حرکت دهید. اجازه دهید حل شود و با یا بدون آب قورت دهید یا طبق دستور پزشک استفاده کنید. دوز بر اساس وضعیت پزشکی شما، پاسخ به درمان و سایر داروهایی است که ممکن است مصرف کنید. ممکن است چند هفته یا چند ماه طول بکشد تا به بهترین دوز برای شما برسید و از مزایای کامل این دارو بهره‌مند شوید.
نحوه مصرف قرص لاموتریژین
- از این دارو به طور منظم استفاده کنید تا بیشترین سود را از آن ببرید. برای کمک به یادآوری، آن را هر روز در یک ساعت مشخص مصرف کنید. بدون مشورت با پزشک، مصرف این دارو را قطع نکنید. برخی شرایط ممکن است با قطع ناگهانی دارو بدتر شوند.
- درمان با لاموتریژین معمولاً با دوز پایین شروع میشود و به تدریج افزایش می‌یابد. این کار برای کاهش خطر بروز عوارض جانبی جدی، به ویژه بثورات پوستی خطرناک، انجام میشود.
- لاموتریژین باید به طور منظم و طبق دستورات پزشک مصرف شود. معمولاً این دارو یک یا دو بار در روز مصرف میشود. می‌توان آن را همراه غذا یا بدون غذا مصرف کرد. توقف ناگهانی مصرف لاموتریژین ممکن است باعث افزایش خطر تشنج شود. برای قطع یا تغییر دوز، حتماً باید با پزشک مشورت شود.
- برخی از عوارض جانبی مانند خواب‌آلودگی، سرگیجه، سردرد و اختلال در تمرکز ممکن است در طول مصرف دارو بروز کنند. همچنین در صورت مشاهده بثورات پوستی شدید یا علائم آلرژیک باید فوراً به پزشک مراجعه شود.
ایا قرص لاموتریژین چاق کننده است؟
قرص لاموتریژین معمولاً به افزایش وزن یا چاقی ارتباط مستقیمی ندارد. در مقایسه با برخی دیگر از داروهای ضد صرع و تثبیت‌کننده‌های خلقی، لاموتریژین کمتر باعث تغییرات وزنی میشود. در واقع، یکی از مزایای این دارو نسبت به داروهای مشابه، این است که تأثیر کمتری بر افزایش وزن دارد. با این حال، هر فرد ممکن است به داروها واکنش متفاوتی نشان دهد و تغییرات وزن ممکن است به دلیل عوامل دیگری مانند سبک زندگی، وضعیت سلامت کلی یا سایر داروهایی که همراه با لاموتریژین مصرف می‌شوند، رخ دهد.
بهترین زمان مصرف قرص لاموتریژین
در ابتدای درمان، ممکن است پزشک دستور مصرف یک بار در روز بدهد. در برخی موارد با افزایش دوز، ممکن است به دو بار در روز تغییر یابد (صبح و شب). لاموتریژین را می‌توان همراه غذا یا بدون غذا مصرف کرد. مهم این است که هر روز در همان زمان مشخص مصرف شود تا سطح دارو در خون پایدار بماند.
قرص لاموتریژین 25 چیست؟
لاموتریژین 25 میلی‌گرم به کنترل و کاهش تشنجها کمک میکند. این دارو به ویژه در افرادی که از انواع مختلف تشنج، مانند تشنجهای جزئی یا عمومی (مانند صرع تونیک-کلونیک یا سندرم لنوکس-گاستوت) رنج می‌برند، استفاده میشود. همچنین، قرص لاموتریژین 25 برای پیشگیری از دوره‌های افسردگی شدید در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نوع 1 تجویز میشود.
موارد احتیاط لاموتریژین
قبل از مصرف قرص لاموتریژین، اگر به آن یا سایر ترکیبات موجود در دارو حساسیت دارید، از مصرف خودداری کنید. در صورت داشتن سوابق پزشکی از جمله اختلالات عضلانی (مانند میاستنی گراویس، ضعف، از دست دادن هماهنگی)، سابقه شخصی یا خانوادگی اختلال مصرف مواد ( مانند مصرف بیش از حد یا اعتیاد به مواد مخدر یا الکل)، بیماری کبد، گلوکوم، اختلالات روانی یا خلقی (مانند افسردگی، روان‌پریشی)، مشکلات تنفسی (مانند آسم، بیماری انسدادی مزمن ریه-COPD) و… با پزشک مشورت کنید. در ادامه به موارد احتیاط قرص لاموتریژین خواهیم پرداخت؛
- بدتر شدن بالینی، ظهور علائم جدید و افکار خودکشی ممکن است با درمان اختلال دوقطبی همراه باشد. بیماران به ویژه در اوایل درمان یا در طول تغییر دوز باید به دقت تحت نظر باشند.
- در نارسایی کلیوی و نارسایی کبدی احتیاط کنید. ممکن است تنظیم دوز لازم باشد. موارد نادری از نکرولیز اپیدرمی سمی در تجربه پس از بازاریابی در سراسر جهان گزارش شده است.
- واکنش‌های حساسیت چند عضوی، که به عنوان واکنش دارویی با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک (DRESS) نیز شناخته میشود، با نارسایی احتمالی چند ارگانی گزارش شده است.
- در صورت افزودن یا قطع داروهای ضد تشنج القاء کننده آنزیم کبدی یا والپروئیک اسید، باید دوز را تغییر داد.
- افزایش خطر عوارض خونی (مانند نوتروپنی، کم خونی، لکوپنی، ترومبوسیتوپنی، کم خونی آپلاستیک) در بیماران با سابقه قبلی واکنش‌های خونی نامطلوب به هر دارو گزارش شده است.
- قرص لاموتریژین ممکن است با سنجش مورد استفاده در برخی از غربالگری‌های دارویی ادرار سریع تداخل داشته باشد که می‌تواند منجر به قرائت مثبت کاذب، به ویژه برای فن‌سیکلیدین (PCP) شود. از یک روش تحلیلی خاص‌تر برای تأیید یک نتیجه مثبت استفاده کنید.
موارد هشدار قرص لاموتریژین
- بثورات جدی که نیاز به بستری شدن در بیمارستان (از جمله سندرم استیونز-جانسون) و قطع درمان دارند در 0.3-0.8٪ از بیماران اطفال (2-17 سال) و در 0.08-0.3٪ از بیماران بزرگسالی که دارو را به عنوان درمان کمکی دریافت کرده‌اند، رخ داده است.
- انتظار نمی‌رود خطر بثورات جدی ناشی از درمان با لاموتریژین XR با فرمول رهش فوری متفاوت باشد. با این حال، تجربه درمانی نسبتاً محدود با لاموتریژین XR، تعیین فراوانی و خطر بثورات جدی ناشی از درمان با این دارو را دشوار میکند. لاموتریژین XR برای بیماران کمتر از 13 سال تایید نشده است.
- تقریباً تمام بثورات تهدید کننده زندگی در طی 2 تا 8 هفته پس از درمان با لاموتریژین رخ داده است، اما پس از درمان طولانی نیز رخ داده است. نمی‌توان به مدت زمان به عنوان وسیله‌ای برای پیش بینی خطر بالقوه اعلام شده توسط اولین ظهور راش اتکا کرد.
- اگرچه بثورات خوش خیم با لاموتریژین نیز رخ می‌دهد، نمی‌توان به طور قابل اعتماد پیش بینی کرد که کدام بثورات جدی یا تهدید کننده زندگی هستند. بنابراین، مصرف دارو باید در اولین نشانه راش قطع شود، مگر اینکه بثورات به وضوح مرتبط با دارو نباشد.
- قطع درمان ممکن است از تبدیل شدن یک بثورات پوستی به صورت تهدید کننده زندگی یا ناتوانی دائمی یا تغییر شکل آن جلوگیری نکند.
موارد منع مصرف لاموتریژین
- حساسیت مفرط
- بارداری یا شیردهی
عوارض قرص لاموتریژین
سردرد، سرگیجه، دوبینی، تاری دید، بیخوابی، خستگی، افزایش میل جنسی، درد قفسه سینه، ادم محیطی، افکار خودکشی، پوست خشک و… برخی از عوارض قرص لاموتریژین میباشد. بسیاری از افرادی که از این دارو استفاده می‌کنند عوارض جانبی جدی ندارند. تعداد کمی از افرادی که داروهای ضد تشنج را برای هر بیماری (مانند تشنج، اختلال دوقطبی، درد) مصرف می‌کنند ممکن است افسردگی، افکار یا اقدام به خودکشی یا سایر مشکلات روانی و خلقی را تجربه کنند. در ادامه به برخی از عوارض قرص لاموتریژین خواهیم پرداخت؛
- سرگیجه (38%)
- دوبینی (26-30%)
- سردرد (29%)
- تاری دید (16-20%)
- رینیت (11-15%)
- خواب آلودگی (14%)
- بی خوابی (6-10%)
- خستگی (8%)
- درد قفسه سینه (5%)
- ادم محیطی (2-5%)
- افکار خودکشی (2-5%)
- پوست خشک (2-5%)
- افزایش میل جنسی (2-5٪)
- خونریزی رکتوم (2-5%)
- ضعف (2-5%)
- تحریک (1-5%)
- تب (1-5%)
- میگرن (1-5%)
- لرزش (4%)
تداخل دارویی لاموتریژین
- تداخلات رده X (پرهیز): آزلاستین (نازال)، برم پریدول، دوفتیلید، فلوناریزین، کراتوم، اولوپاتادین(نازال)، اورفنادرین، اوکسوممازین، پارالدهید، تالیدومید
- کاهش اثرات لاموتریژین توسط داروها: استامینوفن، آتازاناویر، کاربامازپین، سنوبامات، مشتقات استروژن، مشتقات استروژن (فراورده‌های ضدبارداری)، ازوگابین، فوس فنی‌توئین، لوپیناویر، مفلوکین، میانسرین، ارلیستات، فنوباربیتال، فنی‌توئین، پریمیدون، پروپاستامول، ریفامپین
- افزایش اثرات داروها توسط لاموتریژین: الکل (اتیل)، آزلاستین (نازال)، بلونانسرین، برکسانولون، بوپرنورفین، داروهای تضعیف‌کننده CNS، دسموپرسین، دوفتیلید، فلونیترازپام، لاکوزامید، متفورمین، متوتری‌مپرازین، متی‌روسین، الانزاپین، آگونیست های اوپیوئیدی، اورفنادرین، فرآورده‌های نمک اکسی بات، اکسی کدون، پارالدهید، پیریبدیل، پرامی‌پکسول، پروکائین‌آمید، روپگ‌اینترفرون آلفا-۲ب، روپینیرول، روتیگوتین، سوورکسانت
مصرف لاموتریژین در دوران بارداری و شیردهی
در مطالعات حیوانی، تجویز لاموتریژین در دوران بارداری منجر به مسمومیت رشدی (افزایش مرگ و میر، کاهش وزن بدن، افزایش تغییرات ساختاری، ناهنجاری های عصبی رفتاری) در دوزهای کمتر از دوزهای بالینی شد. دارو باعث کاهش غلظت فولات جنین در موش صحرایی شد، اثری که با پیامدهای نامطلوب بارداری در حیوانات و انسان‌ها مرتبط است.
تاثیر قرص لاموتریژین در شیردهی
دارو در شیر زنان شیرده که تحت درمان هستند وجود دارد. نوزادان در معرض خطر سطوح بالای سرمی هستند زیرا اگر دوز لاموتریژین در دوران بارداری افزایش یابد اما پس از زایمان به دوز قبل از بارداری کاهش نیابد، سطح سرمی و شیر مادر پس از زایمان می‌تواند به سطوح بالایی افزایش یابد.
گلوکورونیداسیون برای ترخیص دارو مورد نیاز است. ظرفیت گلوکورونیداسیون در نوزاد نابالغ است و این ممکن است به سطح قرار گرفتن در معرض لاموتریژین نیز کمک کند. وقایعی از جمله بثورات پوستی، آپنه، خواب آلودگی، مکیدن ضعیف و افزایش وزن ضعیف (که در برخی موارد نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند) در نوزادانی که توسط مادرانی که از لاموتریژین با شیر مادر تغذیه شده‌اند، گزارش شده است.
شرایط نگهداری قرص لاموتریژین
قرص لاموتریژین باید در دمای اتاق و دور از نور نگهداری شود. توجه داشته باشید که اشکال دارویی مختلف شامل قرص، شربت، شیاف، کرم، کپسول و… باید دور از دسترس کودکان و حیوانات نگهداری شوند.
کلام آخر قرص لاموتریژین
این مقاله به بررسی کنترل تشنج (صرع) با قرص لاموتریژین، از مجله داروخانه آنلاین مثبت سبز پرداخت. لاموتریژین به عنوان یکی از گزینه‌های درمانی مؤثر در مدیریت صرع، با تأثیر بر فعالیت الکتریکی مغز و کاهش فرکانس و شدت تشنجها، به طور گسترده‌ای شناخته شده است. نتایج مطالعه نشان می‌دهند که لاموتریژین به ویژه در کنترل تشنجهای جزئی و عمومی و همچنین در درمان تشنجهای مرتبط با اختلالات پیچیده‌تری مانند سندرم لنوکس-گاستوت، مؤثر است.
منبع سایت: Medscape
