کلومیپرامین چیست؟ (موارد مصرف قرص کلومیپرامین)
قرص کلومیپرامین یک داروی ضدافسردگی است که به گروه داروهای تری‌سیکلیک تعلق دارد. این دارو برای درمان شرایط روانپزشکی متعددی از جمله افسردگی، اختلال وسواس فکری-عملی، حملات پانیک، اختلال اضطراب اجتماعی و… استفاده میشود. کلومیپرامین با تأثیر بر سطح انتقال‌دهنده‌های عصبی مانند سروتونین و نوراپینفرین در مغز، باعث بهبود تعادل شیمیایی مغز میشود و علائم افسردگی یا اضطراب را کاهش می‌دهد. مهم ترین موارد مصرف قرص کلومیپرامین شامل موارد زیر است؛
- درمان افسردگی
- اختلال وسواس فکری-عملی
- حملات پانیک
- اختلال اضطراب اجتماعی
کپسول کلومیپرامین برای چیست؟
کپسول کلومیپرامین یک داروی ضدافسردگی از گروه تریسیکلیکها است که برای درمان مشکلات روانپزشکی مختلف تجویز میشود. این کپسول با افزایش سطح انتقال‌دهنده‌های عصبی مانند سروتونین و نوراپینفرین در مغز عمل میکند.
مکانیسم اثر قرص کلومیپرامین
مکانیسم اثر قرص کلومیپرامین (Clomipramine) بر پایه تاثیر آن بر تعادل مواد شیمیایی در مغز است که نقش کلیدی در تنظیم خلق‌وخو و رفتار دارند. این دارو یک ضدافسردگی سه‌حلقه‌ای است که عمدتاً با تأثیر بر سیستم عصبی مرکزی عمل میکند. کلومیپرامین به طور عمده بازجذب سروتونین (5-HT) و به میزان کمتری نوراپینفرین را در نورون‌های پیش‌سیناپسی مهار میکند. با مهار بازجذب این انتقال‌دهنده‌های عصبی، غلظت آنها در شکاف سیناپسی افزایش می‌یابد. این افزایش باعث تقویت پیام‌رسانی بین نورون‌ها میشود که منجر به بهبود علائم افسردگی، اضطراب و وسواس می‌گردد.
مقدار مصرف قرص کلومیپرامین
قبل از مصرف قرص کلومیپرامین، اطلاعات دارویی موجود در بسته بندی شامل مقدار و زمان مصرف را با دقت بررسی کنید. قرص را به صورت کامل همراه با یک لیوان آب مصرف کرده و از جویدن یا خرد کردن دارو خودداری کنید. خرد کردن یا جویدن قرص یا کپسول، منجر به آزادسازی فوری و در نتیجه افزایش عوارض جانبی خواهد شد. توجه داشته باشید که بدون هماهنگی با پزشک دوز مصرفی خود را افزایش یا کاهش ندهید. افزایش دوز مصرفی بدون هماهنگی تاثیری بر روی سلامتی شما ندارد.
قرص کلومیپرامین ۱۰ برای زود انزالی
قرص کلومیپرامین 10 میلی گرم گاهی به عنوان درمان کمکی برای زودانزالی تجویز میشود. این کاربرد در خارج از برچسب رسمی دارو قرار دارد، اما مطالعات نشان داده است که میتواند به بهبود این مشکل کمک کند. کلومیپرامین با افزایش سطح سروتونین در مغز، تاخیر در انتقال پیام‌های عصبی مرتبط با انزال ایجاد میکند. این مکانیسم باعث افزایش مدت زمان بین تحریک جنسی و انزال میشود.
ایا قرص کلومیپرامین مرفین دارد؟
خیر، قرص یا کپسول کلومیپرامین حاوی مرفین یا سایر مواد مخدر نیست. کلومیپرامین هیچ ماده مخدر یا مشتقاتی مانند مرفین ندارد و عملکرد آن کاملا متفاوت است. اگر نگرانی خاصی درباره ترکیبات دارو دارید، می‌توانید با پزشک یا داروساز مشورت کنید.
نحوه مصرف قرص کلومیپرامین
در ادامه با نحوه مصرف قرص کلومیپرامین آشنا خواهید شد؛
- دوز اولیه قرص کلومیپرامین 25 میلی گرم در روز است که در برخی موارد ممکن است مصرف شبانه توصیه شود تا خواب‌آلودگی اولیه به عنوان یک عارضه جانبی کنترل شود.
- پزشک ممکن است دوز را به تدریج طی چند روز تا چند هفته افزایش دهد تا به دوز موثر برسد. دوز معمول نگهدارنده بین 100 تا 250 میلی گرم در روز است. اگر دوز روزانه بالا باشد، ممکن است به 2 یا 3 نوبت در روز تقسیم شود. گاهی اوقات برای کاهش عوارض جانبی، بخش بیشتری از دوز در شب تجویز میشود.
- در صورت فراموشی یک نوبت از دارو، به محض یادآوری آن را مصرف کنید. اگر نوبت فراموش شده نزدیک به نوبت بعدی است، آن را فراموش کرده و دارو را مطابق با نسخه پزشک ادامه دهید. هرگز برای جبران دوز از دست رفته یک نوبت را دو بار استفاده نکنید.
موارد احتیاط
قبل از مصرف قرص کلومیپرامین، اگر به آن یا سایر ترکیبات موجود در دارو حساسیت دارید، از مصرف خودداری کنید. در ادامه به برخی از موارد احتیاط قرص کلومیپرامین خواهیم پرداخت؛
- توجه داشته باشید که خطر میدریازیس در بیماران وجود دارد و ممکن است حمله زاویه بسته را در بیماران مبتلا به گلوکوم زاویه بسته با زوایای آناتومیک باریک بدون ایریدکتومی ثبت شده ایجاد کند.
- بدتر شدن بالینی و افکار خودکشی ممکن است علیرغم مصرف دارو در نوجوانان و جوانان (24-18 سال) رخ دهد.
- موارد نادر بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک (DRESS) با مصرف گزارش شده است. در صورت بروز واکنش های حاد شدید، درمان با کلومیپرامین را فوراً قطع کرده و درمان مناسب را آغاز کنید.
هشدار جدی قرص کلومیپرامین
- در مطالعات کوتاه مدت، داروهای ضد افسردگی خطر تفکر و رفتار خودکشی را در کودکان، نوجوانان و جوانان (کمتر از 24 سال) که داروهای ضد افسردگی برای اختلالات افسردگی اساسی و سایر بیماری‌های روانپزشکی مصرف می‌کنند، افزایش می‌دهد.
- این افزایش در بیماران بالای 24 سال مشاهده نشد. کاهش جزئی در تفکر خودکشی در بزرگسالان بالای 65 سال دیده شد. در کودکان و بزرگسالان جوان، خطرات باید با فواید مصرف داروهای ضد افسردگی سنجیده شود.
- بیماران باید از نظر تغییرات در رفتار، بدتر شدن بالینی و تمایل به خودکشی به دقت تحت نظر باشند. این باید در طول 1-2 ماه اولیه درمان و تنظیم دوز انجام شود. خانواده بیمار باید هرگونه تغییر ناگهانی در رفتار را به پزشک اطلاع دهند.
- بدتر شدن رفتار و تمایل به خودکشی که بخشی از علائم ارائه نشده است ممکن است نیاز به قطع درمان داشته باشد. این دارو برای استفاده در بیماران اطفال تایید نشده است.
موارد منع مصرف کلومیپرامین
- حساسیت مفرط
- اختلال قلبی عروقی شدید
- گلوکوم با زاویه باریک
- هر دارو یا شرایطی که فاصله QT را طولانی‌تر کند.
- بهبودی حاد پس از مشکلات قلبی
عوارض قرص کلومیپرامین
سردرد، یبوست، خسکی دهان، حالت تهوع، افزایش وزن یا کاهش وزن، ناتوانی جنسی، نارسایی انزال، خستگی، لرزش، خواب آلودگی و… برخی از عوارض قرص کلومیپرامین می‌باشد. به یاد داشته باشید که پزشک شما تشخیص داده که مزایای آن برای شما بیشتر از خطر عوارض جانبی است. بسیاری از افرادی که از این دارو استفاده می‌کنند عوارض جانبی جدی ندارند. در صورت مشاهده علائم یک واکنش آلرژیک جدی، از جمله بثورات پوستی، خارش و تورم (به ویژه در صورت، زبان و گلو)، سرگیجه شدید، مشکل تنفسی، فورا به پزشک مراجعه کنید. در ادامه به برخی عوارض قرص کلومیپرامین خواهیم پرداخت؛
- خشکی دهان
- سردرد
- یبوست
- نارسایی انزال
- خستگی
- حالت تهوع
- ناتوانی جنسی
- افزایش وزن
- کاهش وزن
- سرگیجه
- خواب آلودگی
- لرزش
- سوء هاضمه
- تاری دید
- احتباس ادرار
- تغییر میل جنسی
تداخل دارویی کلومیپرامین
- تداخلات خطرناک (پرهیز)؛
- آبامتاپیر، آکلیدینیوم، آزلاستین (نازال)، بروموپرید، برومپریدول، سیمتروپیوم، داپوکستین، دروندارون، الوکسادولین، فکسینیدازول، گلیکوپیرولات (استنشاق دهانی)، گلیکوپیرونیوم (موضعی)، فرآورده‌های رادیو دارویی آیوبنگوان، لوسولپیرید، لینزولید، اورفنادرین، اوکساتومید، اوکسوممازین، پارالدهید، پیتولیسانت، پتاسیم کلرید، پتاسیم سیترات، پراملینتید، راساژیلین، روفناسین، سافینامید، سلژلین، تالیدومید، تیوتروپیوم
- کاهش اثرات داروها توسط قرص کلومیپرامین؛
- مهارکننده‌های استیل کولین استراز، آگونیست های آلفا 1، آگونیست‌های آلفا 2 (چشمی)، داروهای معدی – روده‌ای (پروکینتیک)، گوانتیدین، فرآورده‌های رادیو دارویی آیوبنگوان، ایتوپرید، لوسولپیرید، لوفکسیدین، نیتروگلیسیرین، پیتولیسانت، سکرتین
- افزایش اثرات داروها توسط قرص کلومیپرامین؛
- داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (غیرانتخابی)، آگونیست های اپیوئیدی، اورفنادرین، اکسی تریپتان، اکسی کدون، پارالدهید، فولکودین، پیریبدیل، پتاسیم کلرید، پتاسیم سیترات، پرامی‌پکسول، کینیدین، راموسترون، روفناسین، روپینیرول، روتیگوتین، داروهای سروتونرژیک (با خطر بالا، متفرقه)، سوورکسانت، تالیدومید، دیورتیک های تیازیدی و شبه تیازیدی، تیوتروپیوم، توپیرامات، داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای، ویلازودون
مصرف قرص کلومیپرامین در دوران بارداری و شیردهی
مصرف قرص کلومیپرامین در دوران بارداری باید با احتیاط بسیار زیاد و فقط در صورت ضرورت و تجویز پزشک انجام شود. این دارو به گروه C در طبقه‌بندی خطرات بارداری سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) تعلق دارد، که به این معناست که مطالعات کافی بر روی انسان‌ها انجام نشده، اما در مطالعات حیوانی ممکن است اثرات منفی بر جنین مشاهده شده باشد. این دارو در سه ماهه سوم بارداری، مصرف دارو میتواند باعث مشکلات تنفسی، تحریک‌پذیری، یا علائم ترک در نوزاد تازه متولدشده شود.
شرایط نگهداری قرص کلومیپرامین
قرص کلومیپرامین باید در دمای اتاق و دور از نور نگهداری شود. همچنین مهم است که تمام داروها را از دید و دسترس کودکان دور نگه دارید، زیرا بسیاری از اشکال دارویی (مانند قرص‌های هفتگی و قطره‌های چشمی، کرم‌ها، چسب‌ها و استنشاق‌ها) در برابر کودک مقاوم نیستند و کودکان خردسال می‌توانند آنها را به راحتی باز کنند. داروهای غیر ضروری باید به روش‌های خاصی دور ریخته شوند تا اطمینان حاصل شود که حیوانات خانگی، کودکان و سایر افراد نمی‌توانند آنها را مصرف کنند.
کلام آخر قرص کلومیپرامین
این مقاله به بررسی درمان افسردگی با قرص کلومیپرامین، از مجله داروخانه آنلاین مثبت سبز پرداخت. درمان افسردگی نیازمند رویکردی جامع و هدفمند است که شامل داروهای مختلف و روش‌های روان‌درمانی میشود. قرص کلومیپرامین به عنوان یکی از داروهای ضدافسردگی تری‌سیکلیک، با تأثیر بر سطوح سروتونین و نوراپینفرین در مغز، نقش مهمی در بهبود علائم افسردگی ایفا میکند. این دارو به ویژه در بیمارانی که به داروهای دیگر مقاوم هستند یا عوارض جانبی زیادی از آنها تجربه کرده‌اند، ممکن است یک گزینه درمانی مؤثر باشد.
