آمپول آدالیمومب

آرتریت یکی از شایع‌ترین بیماری‌های التهابی مفاصل است که می‌تواند منجر به درد شدید، تورم، سفتی مفاصل و کاهش کیفیت زندگی بیماران شود. بسیاری از افراد مبتلا به آرتریت، به ویژه انواع خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید، آرتریت پسوریاتیک و اسپوندیلیت آنکیلوزان، با چالش‌های بسیاری در کنترل علائم بیماری خود روبرو هستند. یکی از درمان‌های موثر برای کاهش درد و التهاب در این بیماران، استفاده از داروهای بیولوژیک از جمله آمپول آدالیمومب است که به طور خاص سیستم ایمنی بدن را هدف قرار می‌دهند.

اشکال دارویی آدالیمومب

• تزریق، سرنگ شیشه ای از پیش پر شده
• تزریق، سرنگ/قلم از پیش پر شده
• تزریق، اتوانژکتور از پیش پر شده
• تزریق، ویال

موارد مصرف آمپول آدالیمومب

آمپول آدالیمومب برای کاهش درد و تورم ناشی از انواع خاصی از آرتریت (مانند روماتوئید، پسوریاتیک، ایدیوپاتیک نوجوانان، اسپوندیلیت آنکیلوزان) استفاده می‌شود. این دارو همچنین برای درمان برخی از اختلالات پوستی (مانند پسوریازیس پلاکی، هیدرادنیت چرکی) استفاده می‌شود. این دارو با مسدود کردن پروتئین (فاکتور نکروز تومور یا TNF) موجود در سیستم ایمنی بدن که باعث تورم مفاصل و آسیب در آرتریت و همچنین لکه‌های پوسته پوسته قرمز در بیماری پسوریازیس می‌شود، عمل می‌کند.

آمپول آدالیموماب متعلق به دسته‌ای از داروهای شناخته شده به عنوان مسدودکننده‌های TNF است که با کاهش تورم مفاصل، به کاهش آسیب بیشتر مفاصل و حفظ عملکرد مفصل کمک می‌کند. آدالیموماب همچنین برای درمان برخی بیماری‌های روده (بیماری کرون، کولیت اولسراتیو) و یک بیماری خاص چشم (یووئیت) استفاده می‌شود.

تاثیر آمپول سینورا بر پسوریازیس

آمپول سینورا که حاوی آدالیمومب (Adalimumab) است، یکی از درمان‌های موثر برای پسوریازیس پلاکی متوسط تا شدید محسوب می‌شود. این دارو به عنوان یک مهارکننده فاکتور نکروز تومور آلفا (TNF-alpha) عمل می‌کند و با کاهش التهاب و فعالیت سیستم ایمنی، به کنترل علائم پسوریازیس کمک می‌کند.

آثار فارماکولوژیک و مکانیسم اثر آمپول آدالیمومب

آنتی بادی مونوکلونال ضد TNF-α IgG1 نوترکیب انسانی؛ فعالیت التهابی TNF-α را مسدود می‌کند. به طور خاص به TNF-α متصل می‌شود و تعامل آن با گیرنده‌های TNF سطح سلولی p55 و p75 را مسدود می‌کند. همچنین سلول‌های سطحی بیانگر TNF را در شرایط آزمایشگاهی لیز می‌کند و پاسخ‌های بیولوژیکی مسئول مهاجرت لکوسیت‌ها را تعدیل می‌کند. جذب دارو با فراهمی زیستی 64% و حذف در نیمه عمر 10-20 روز می‌باشد.

بیشتر بدانید: قرص دیکلوفناک

مقدار مصرف آمپول آدالیمومب

قبل از تزریق آمپول آدالیمومب، اطلاعات دارویی موجود در بسته بندی و نسخه پزشک شامل مقدار و زمان مصرف را با دقت بررسی کنید. اگر این دارو را از یخچال خارج می‌کنید، قبل از تزریق آن را به مدت 15 تا 30 دقیقه در دمای اتاق بگذارید. این دارو را به روش دیگری مانند حرارت دادن در مایکروویو یا قرار دادن در آب داغ، گرم نکنید. قبل از تزریق هر دوز، محل تزریق را با الکل مالشی تمیز کنید. هر بار محل تزریق را تغییر دهید تا آسیب زیر پوست کاهش یابد. تزریق‌های جدید باید حداقل 1 اینچ (2.5 سانتی متر) از محل قدیمی انجام شود.

این دارو را طبق دستور پزشک، معمولاً یک هفته در میان یا در برخی موارد هفته‌ای یکبار، زیر پوست روی ران یا شکم تزریق کنید. دوز بر اساس وضعیت پزشکی شما و پاسخ به درمان است. در کودکان، دوز نیز بر اساس وزن است. اگر از این دارو برای درمان پسوریازیس، هیدرادنیت چرکی، بیماری کرون، کولیت اولسراتیو یا یووئیت استفاده می‌کنید، ممکن است پزشک در شروع درمان، برنامه زمانی متفاوت یا دوز بالاتری را تجویز کند.

طریقه مصرف آمپول آدالیمومب

• تزریق آمپول آدالیمومب برای درمان آرتریت روماتوئید فعال متوسط ​​تا شدید توصیه می‌شود. دوز پیشنهادی 40 میلی گرم در دو هفته به صورت تزریق زیر جلدی می‌باشد. ممکن است به صورت تک درمانی یا همراه با متوترکسات یا سایر داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری غیربیولوژیکی (DMARDs) تجویز شود. اگر همراه با متوترکسات مصرف نشود، ممکن است از افزایش دفعات مصرف تا 40 میلی گرم در هفته یا افزایش دوز به 80 میلی گرم هر هفته در میان باشد، فواید بیشتری حاصل شود.
• مصرف این دارو برای درمان آرتریت پسوریاتیک فعال توصیه می‌شود. دوز مصرفی 40 میلی گرم در دو هفته به صورت تزریق زیر جلدی است. اگر همراه با متوترکسات مصرف نشود، ممکن است از افزایش دفعات مصرف تا 40 میلی گرم در هفته یا افزایش دوز به 80 میلی گرم هر هفته در میان باشد تا فواید بیشتری حاصل شود.
• آمپول آدالیمومب برای کاهش علائم و نشانه‌های اسپوندیلیت آنکیلوزان فعال مصرف می‌شود. ممکن است به صورت تک درمانی یا همراه با متوترکسات یا سایر داروهای DMARD غیر بیولوژیک تجویز شود. اگر همراه با متوترکسات مصرف نشود، ممکن است از افزایش دفعات مصرف تا 40 میلی گرم در هفته یا افزایش دوز به 80 میلی گرم هر هفته در میان باشد تا فواید بیشتری حاصل شود.
• این دارو برای درمان پسوریازیس پلاکی مزمن متوسط ​​تا شدید (Ps) در کاندیدهای درمان سیستمیک یا فتوتراپی و زمانی که درمان‌های سیستمیک نامناسب هستند توصیه می‌شود. دوز پیشنهادی 80 میلی گرم به صورت تزریق زیر جلدی و پس از 1 هفته 40 میلی گرم در دو هفته می‌باشد.

نحوه تزریق آمپول آدالیمومب

• تزریق آمپول آدالیمومب معمولاً به صورت زیرجلدی انجام می‌شود و بیمار می‌تواند با آموزش اولیه از سوی کادر درمان، خود این تزریق را در منزل انجام دهد.
• برای تزریق، ابتدا دست‌های خود را با آب و صابون شستشو دهید. آمپول یا قلم آدالیمومب را از یخچال خارج کرده و به دمای اتاق برسانید (حدود 15 تا 30 دقیقه قبل از تزریق).
• محل تزریق معمولاً در قسمت جلوی ران یا شکم (به ‌جز ناحیه ۵ سانتی‌متری اطراف ناف) است. هر بار محل تزریق را تغییر دهید و از تزریق در همان نقطه پشت سر هم خودداری کنید.
• با استفاده از پنبه آغشته به الکل، محل تزریق را به صورت دورانی تمیز کنید و اجازه دهید خشک شود. اگر از قلم استفاده می‌کنید، درپوش را بردارید. اگر از آمپول و سرنگ استفاده می‌کنید، هوا را از سرنگ خارج کنید. سوزن را با زاویه 90 درجه (به طور عمودی) وارد پوست کنید.

موارد احتیاط

قبل از مصرف آمپول آدالیمومب، اگر به آن یا سایر ترکیبات موجود در دارو حساسیت دارید، از مصرف خودداری کنید. این دارو ممکن است حاوی مواد غیرفعالی باشد که می‌تواند باعث واکنش‌های آلرژیک یا مشکلات دیگر شود. در صورت داشتن سوابق پزشکی از جمله شرایط خونریزی (مانند زخم معده، خونریزی در مغز و چشم)، جراحی اخیر، آسیب یا تروما جدی، بیماری کبدی، بیماری خونریزی دهنده (مانند هموفیلی) و… با پزشک در رابطه با خطرات مصرف این دارو مشورت کنید. در ادامه به موارد احتیاط آمپول آدالیمومب خواهیم پرداخت؛

• در صورت بروز اختلال خونی (ترومبوسیتوپنی، پان سیتوپنی، کم خونی آپلاستیک، لکوپنی)، قطع مصرف را در نظر بگیرید. در بیماران با سابقه ناهنجاری‌های خونی قابل توجه احتیاط کنید.
• مصرف همزمان با مسدودکننده‌های اینترلوکین (مانند آناکینرا، اوستکینوماب) ممکن است منجر به عفونت‌های جدی و نوتروپنی شود.
• پاسخ ایمنی واکسن‌های ویروس زنده را کاهش می‌دهد. همچنین خطر عفونت با واکسن‌های ویروس زنده را افزایش می‌دهد. ایمنی تجویز واکسن‌های زنده یا ضعیف شده زنده در نوزادانی که در داخل رحم در معرض آدالیموماب قرار گرفته‌اند، ناشناخته است. خطرات و فواید باید قبل از واکسیناسیون نوزادان در معرض (زنده یا ضعیف شده) در نظر گرفته شود.
• در صورت امکان، بیماران مبتلا به JIA باید دستورالعمل‌های ایمن سازی را قبل از شروع آدالیموماب رعایت کنند. ممکن است واکسن‌های همزمان (به جز واکسن‌های زنده) را در حین مصرف آدالیموماب دریافت کند.
• خودایمنی ممکن است منجر به تشکیل اتوآنتی بادی‌ها و به ندرت ایجاد سندرم لوپوس مانند شود. اگر بیمار پس از درمان با آدالیموماب علائم نشان دهنده سندرم شبه لوپوس را نشان داد، درمان را قطع کنید.

خطر بدخیمی با آمپول آدالیمومب

• لنفوم و سایر بدخیمی‌ها، در کودکان و نوجوانان تحت درمان با مسدودکننده‌های فاکتور نکروز تومور (TNF) گزارش شده است.
• مواردی از لوسمی حاد و مزمن در ارتباط با استفاده از مسدودکننده‌های TNF پس از بازاریابی در آرتریت روماتوئید (RA) و سایر نشانه‌ها گزارش شده است. بیماران مبتلا به RA ممکن است در معرض خطر بیشتری (تقریباً 2 برابر) برای سرطان خون نسبت به جمعیت عادی باشند.

موارد منع مصرف آمپول آدالیمومب

• حساسیت به دارو یا سایر ترکیبات آن

عوارض آمپول آدالیمومب

درد یا التهاب در محل تزریق، سردرد، راش، سینوزیت، عفونت دستگاه تنفس فوقانی، حالت تهوع، عفونت دستگاه ادراری، کمردرد و… برخی از عوارض آمپول آدالیمومب می‌باشد. برخی از عوارض جدی این دارو شامل  تب، لرز، تعریق شبانه، مشکل تنفسی، تکرر ادرار، ترشحات غیرمعمول واژن، لکه‌های سفید در دهان (برفک دهان) یا بدتر شدن علائم نارسایی قلبی (مانند تنگی نفس، تورم مچ پا، خستگی غیرعادی، افزایش وزن غیرعادی یا ناگهانی)، وجود خون در مدفوع، اختلال روانی، سردرد شدید، کبودی یا خونریزی آسان و… می‌باشد. در ادامه به عوارض آمپول آدالیمومب خواهیم پرداخت؛

• درد محل تزریق (12-20%)
• عفونت دستگاه تنفس فوقانی (URTI) (17%)
• افزایش کراتین فسفوکیناز (15%)
• سردرد (12%)
• راش (12%)
• سینوزیت (11%)
• حالت تهوع (9%)
• عفونت دستگاه ادراری (8%)
• درد شکم (7%)
• سندرم آنفلوانزا (7%)
• هیپرلیپیدمی (7%)
• کمردرد (6%)
• هیپرکلسترولمی (6%)
• فشار خون بالا (5%)

تداخل دارویی آدالیمومب

تداخل قابل توجهی یافت نشد.

مصرف آمپول آدالیمومب در دوران بارداری و شیردهی

آدالیموماب به طور فعال در طول سه ماهه سوم بارداری از جفت منتقل می‌شود و ممکن است بر پاسخ ایمنی در نوزاد در معرض تماس داخل رحمی تأثیر بگذارد. نتایج رجیستری نرخ 10 درصد را برای نقایص مادرزادی اصلی با استفاده از سه ماهه اول آدالیموماب در زنان باردار مبتلا به RA یا CD و نرخ 7.5 درصد برای نقایص مادرزادی اصلی در گروه مقایسه همسان بیماری نشان داد.

بیشتر بدانید: قرص نوافن چیست؟ کاربرد، نحوه مصرف و عوارض جانبی

تاثیر آمپول آدالیمومب در شیردهی

داده‌های محدودی از گزارش‌های موردی در ادبیات منتشر شده، حضور آدالیموماب را در شیر انسان در دوزهای 0.1-1% سطح سرمی مادر توصیف می‌کند. هیچ گزارشی از اثرات نامطلوب آدالیموماب بر روی شیرخوار و هیچ اثری بر تولید شیر وجود ندارد. فواید رشدی و سلامتی تغذیه با شیر مادر باید همراه با نیاز بالینی مادر به درمان و هرگونه عوارض جانبی احتمالی بر روی کودک شیرده ناشی از دارو یا بیماری زمینه‌ای مادر در نظر گرفته شود.

شرایط نگهداری آمپول آدالیمومب

آمپول آدالیمومب باید در دمای اتاق و دور از نور نگهداری شود. همچنین مهم است که تمام داروها را از دید و دسترس کودکان دور نگه دارید، زیرا بسیاری از اشکال دارویی (مانند قرص‌های هفتگی و قطره‌های چشمی، کرم‌ها، چسب‌ها و استنشاق‌ها) در برابر کودک مقاوم نیستند و کودکان خردسال می‌توانند آن‌ها را به راحتی باز کنند. داروهای غیر ضروری باید به روش‌های خاصی دور ریخته شوند تا اطمینان حاصل شود که حیوانات خانگی، کودکان و سایر افراد نمی‌توانند آن‌ها را مصرف کنند.

کلام آخر آمپول آدالیمومب

این مقاله به بررسی کاهش درد و تورم ناشی از انواع خاصی از آرتریت با آمپول آدالیمومب، از مجله داروخانه آنلاین مثبت سبز پرداخت. آمپول آدالیمومب به عنوان یک داروی بیولوژیک موثر در مدیریت انواع خاصی از آرتریت، از جمله آرتریت روماتوئید، آرتریت پسوریاتیک و اسپوندیلیت آنکیلوزان، توانسته است به بهبود چشمگیر کیفیت زندگی بیماران کمک کند. با مهار فاکتور نکروز تومور آلفا (TNF-alpha)، این دارو نه تنها به کاهش درد و تورم کمک می‌کند، بلکه با جلوگیری از آسیب‌های پیش‌رونده مفاصل، نقش مهمی در کاهش عوارض بلندمدت این بیماری‌ها ایفا می‌کند.

منبع سایت: Medscape