قرص رستین

بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی مزمن است که بر اثر کاهش تولید دوپامین، یک ماده شیمیایی مهم در مغز، ایجاد می‌شود. این بیماری باعث افت کنترل عضلات، لرزش، سختی حرکت و مشکلات تعادل در افراد مبتلا می‌شود. با پیشرفت تحقیقات در زمینه پزشکی، داروهای مختلفی برای کنترل علائم بیماری پارکینسون توسعه یافته‌اند که یکی از این دسته‌ها داروی رستین (پرامیپیکسول) می‌باشد. در این مقاله، به بررسی اثرات و کاربردهای داروی رستین (Restine) در درمان بیماری پارکینسون خواهیم پرداخت. این دارو به عنوان یکی از گزینه‌های مهم در مدیریت علائم این بیماری مورد توجه قرار گرفته‌ است.

اشکال دارویی رستین

1. قرص: 0.125 میلی گرم، 0.25 میلی گرم، 0.5 میلی گرم، 0.75 میلی گرم، 1 میلی گرم، 1.5 میلی گرم
2. قرص نسخه طولانی: 0.375 میلی گرم، 0.75 میلی گرم، 1.5 میلی گرم، 2.25 میلی گرم، 3 میلی گرم، 3.75 میلی گرم و 4.5 میلی گرم

موارد مصرف قرص رستین

داروی رستین به تنهایی یا همراه با سایر داروها برای درمان بیماری پارکینسون استفاده می‌شود. این دارو با مکانیسم عمل خود می‌تواند توانایی شما را برای حرکت بهبود بخشد و لرزش، سفتی، کندی حرکت و بی‌ثباتی را کاهش دهد. همچنین ممکن است تعداد اپیزودهای ناتوانی در حرکت را کاهش دهد (“سندرم روشن-خاموش”). پرامی‌ پکسول (نام ژنریک رستین) یک آگونیست دوپامین است که با کمک به بازگرداندن تعادل یک ماده طبیعی خاص (دوپامین) در مغز عمل می‌کند.

آثار فارماکولوژیک و مکانیسم اثر داروی Restine

آگونیست گیرنده دوپامین D2 غیر ارگوت، تمایل قوی برای گیرنده‌های D2 و D3 داشته و اتصال به این گیرنده‌ها باعث افزایش فعالیت دوپامین بر روی اعصاب مخطط و جسم سیاه می‌شود. جذب با فراهمی زیستی > 90% و زمان اوج پلاسما در انتشار فوری 2 ساعت و در فرم آهسته رهش 6 ساعت می‌باشد. توزیع پروتئین متصل شده 15٪ و متابولیسم کمتر از 10 درصد متابولیزه شده است. حذف در نیمه عمر 8.5 ساعت (12 ساعت در افراد مسن) و دفع از طریق ادرار (90%) صورت می‌گیرد.

مقدار مصرف داروی Restine

داروی رستین (Restine) یا پرامی پکسول را به صورت خوراکی با یا بدون غذا طبق دستور پزشک، معمولاً یک بار در روز مصرف کنید. قرص را به صورت کامل همراه با آب مصرف کرده و از خرد کردن یا جویدن دارو خودداری کنید.  انجام این کار می‌تواند تمام دارو را به یکباره آزاد کند و خطر عوارض جانبی را افزایش دهد. مصرف این دارو همراه با غذا ممکن است حالت تهوع را کاهش دهد. برای کاهش خطر عوارض جانبی (مانند خواب آلودگی، فشار خون پایین)، پزشک ممکن است به شما دستور دهد که این دارو را با دوز پایین شروع کنید و به تدریج دوز مصرفی خود را افزایش دهید.

زمان مصرف قرص رستین (پرامی پکسول)

قبل از مصرف قرص رستین، اطلاعات دارویی موجود در بسته بندی دارو را به دقت مطالعه کنید. دوز خود را افزایش ندهید یا بیشتر از زمان تجویز شده مصرف نکنید. افزایش دوز مصرفی بدون مشورت با پزشک تاثیری بر بهبودی شما نداشته و تنها سبب خطرات و عوارض جانبی می‌شود. همچنین دارو را بدون مشورت با پزشک قطع نکنید، زیرا در برخی بیماران شاهد علائم ترک مانند اضطراب، افسردگی، گیجی، تب، سفتی عضلانی و… هستیم. برای کمک به جلوگیری از قطع مصرف، پزشک ممکن است دوز شما را به آرامی کاهش دهد. در صورتی که پرامی پکسول را برای مدت طولانی یا در دوزهای بالا استفاده کرده باشید، احتمال اعتیاد به دارو وجود دارد.

موارد احتیاط

قبل از مصرف قرص پرامی پکسول (رستین)، اگر به آن یا سایر ترکیبات موجود در دارو حساسیت دارید، از مصرف خودداری کنید. این دارو ممکن است حاوی مواد غیرفعالی باشد که می‌تواند باعث واکنش‌های آلرژیک یا مشکلات دیگر شود. در صورت داشتن سوابق پزشکی از جمله فشار خون پایین، مشکلات قلبی (مانند ضربان نامنظم قلب، نارسایی قلبی)، مشکلات کلیوی، اختلالات روانی و خلقی (از جمله گیجی، توهم، روان پریشی، اسکیزوفرنی)، اختلال خواب (مانند آپنه خواب، نارکولپسی) و… با احتیاط مصرف شود. برخی از موارد احیتاط و هشدار استفاده از قرص رستین شامل موارد زیر می‌باشد؛

1. مصرف قرص رستین (Restine) ممکن است باعث “حملات خواب” ناگهانی در طول روز شود. در مورد عواملی که خطر به خواب رفتن را افزایش می‌دهند، از جمله اختلالات خواب یا مصرف داروهای آرام بخش پرس و جو کنید. بیماران در مورد انجام وظایفی که نیاز به هوشیاری ذهنی دارند باید احتیاط کنند. اگر شواهدی از حملات خواب وجود داشت، مصرف دارو را قطع کنید. در صورت تصمیم برای ادامه درمان، به بیمار توصیه کنید که فعالیت‌های خطرناکی که نیاز به هوشیاری ذهنی دارند را انجام ندهد.
2. هیپوتانسیون ارتواستاتیک در برخی موارد به ویژه در طول افزایش دوز، رخ می‌دهد. بیماران پارکینسونی تحت درمان با آگونیست‌های دوپامینرژیک را به‌ویژه در طول افزایش دوز از نزدیک تحت نظر بگیرید.
3. در پارکینسون اولیه، دوزهای بالاتر از 1.5 میلی گرم در هر 8 ساعت هیچ مزیت اضافی نداشت اما عوارض جانبی را افزایش داد.
4. در نارسایی کلیوی با احتیاط مصرف شود، زیرا تنظیم دوز ممکن است لازم باشد. به بیماران مبتلا به CrCl<30 میلی لیتر در دقیقه یا ESRD که نیاز به همودیالیز دارند، قرص‌های رهش طولانی مدت تجویز نکنید.
5. رویدادهای گزارش شده با درمان دوپامینرژیک شامل هیپرپیرکسی و گیجی است.
6. این دارو در برخی بیماران باعث ایجاد یا تشدید دیسکینزی می‌شود. در بیماران مبتلا به دیسکینزیای قبلی با احتیاط مصرف شود.
7. تغییرات پاتولوژیک دژنراتیو در شبکیه موش‌های صحرایی آلبینو در طی مطالعات مشاهده شده است. اهمیت در انسان نامشخص است.
8. عوارض فیبروتیک با استفاده از این دارو گزارش شده است، علائم و نشانه‌های فیبروز را به دقت بررسی کنید. قطع درمان ممکن است عوارض را برطرف کند (نه در همه موارد).

علائم ترک داروی رستین

1. قطع تدریجی در یک دوره 1 هفته یا بیشتر لازم است. علائمی شبیه به سندرم بدخیم نورولپتیک ممکن است در قطع ناگهانی آن رخ دهد. علائمی از جمله بی‌تفاوتی، اضطراب، افسردگی، خستگی، بی‌خوابی، تعریق و درد در حین کاهش یا پس از قطع آگونیست‌های دوپامین گزارش شده است. این علائم معمولاً به لوودوپا پاسخ نمی‌دهند.
2. قبل از قطع، بیماران باید در مورد علائم احتمالی ترک مطلع شوند و در طول و بعد از قطع، تحت نظر باشند. در صورت بروز علائم شدید ترک، ممکن است تجویز مجدد آزمایشی آگونیست دوپامین با کمترین دوز موثر در نظر گرفته شود.

اثرات روانپزشکی داروی رستین

1. بیماران می‌توانند تمایل شدید به قمار، افزایش میل جنسی، میل شدید به خرج کردن پول غیرقابل کنترل، پرخوری یا سایر هوس‌های شدید و ناتوانی در کنترل این میل‌ها را در حین مصرف یک یا چند دارو تجربه کنند که باعث افزایش تون دوپامینرژیک مرکزی می‌شود.
2. بیماران ممکن است وضعیت روانی جدید یا بدتر شده و تغییرات رفتاری را تجربه کنند که برخی از این موارد شامل رفتارهای روان‌پریشی در طول درمان یا بعد از شروع یا افزایش دوز می‌باشد.
3. سایر داروهای تجویز شده برای بهبود علائم بیماری پارکینسون یا RLS می‌توانند اثرات مشابهی بر روی تفکر و رفتار داشته باشند. این تفکر و رفتار غیرطبیعی می‌تواند شامل یک یا چند تظاهرات مختلف از جمله افکار پارانوئید، هذیان، توهم، گیجی، رفتار شبه روان‌پریشی، علائم شیدایی (به عنوان مثال، بی‌خوابی، تحریک روانی حرکتی)، سرگردانی، رفتار پرخاشگرانه، بی‌قراری، و هذیان باشد.

موارد منع مصرف قرص رستین

1. حساسیت مفرط

عوارض قرص رستین (Restine)

حالت تهوع، استفراغ، سرگیجه، خواب آلودگی، سبکی سر، مشکل خواب، یبوست، سردرد، سرفه یا خشکی دهان برخی از عوارض داروی رستین (Restine) می‌باشد. اگر این اثرات ادامه یافت یا بدتر شد، فوراً به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید. برای کاهش خطر سرگیجه و سبکی سر، هنگام برخاستن از حالت نشسته یا خوابیده به آرامی برخیزید. برخی از عوارض جانبی جدی این دارو شامل تغییرات روانی و خلقی (مانند گیجی، بی‌قراری، توهم)، میل شدید غیرمعمول (مانند افزایش قمار، افزایش میل جنسی)، گرفتگی عضلانی یا اسپاسم، تغییرات وضعیت غیرعادی (مانند گردن یا خم شدن بدن به جلو)، تورم مچ پا و… می‌‌باشد. برخی از عوارض جانبی داروی رستین شامل موارد زیر می‌باشد؛

1. خواب آلودگی
2. اختلال حرکات ارادی
3. توهمات
4. بی‌خوابی و سرگیجه
5. رویاها، افکار یا بینایی غیر طبیعی
6. فراموشی و گیجی
7. پارانویا یا توهم
8. آکاتیسیا
9. دهان خشک
10. تکرر ادرار
11. افت فشار خون وضعیتی
12. حالت تهوع
13. یبوست

تداخل دارویی رستین

1. تداخلات رده X (پرهیز): آلیزاپرید، آمی ‌سولپرید (تزریقی و خوراکی)، برومپریدول، متوتری‌مپرازین، سولپیرید
2. کاهش اثرات رستین توسط داروها: آلیزاپرید، آمی ‌سولپرید (خوراکی و تزریقی)، داروهای ضد سایکوز (تیپیکال ]نسل ‌اول [)، داروهای ضد سایکوز (آتیپیکال ]نسل دوم [)، بروموپرید، برومپریدول، متوتری‌مپرازین، متوکلوپرامید، سولپیرید
3. افزایش اثرات داروها توسط رستین: آمیفوستین، برومپریدول، بوپروپیون، دولوکستین، داروهای کاهنده فشارخون، محصولات حاوی لوودوپا، نیتروپروسید، فولکودین
4. افزایش اثرات رستین توسط داروها: اتانول، آلفوزوسین، عوامل کاهندهی فشارخون، بریمونیدین (موضعی)، بریوودین، سایمتیدین، داروهای تضعیف کننده CNS، دیازوکسید، گیاهان (با خاصیت کاهنده فشارخون)، لورمتازپام، متیل‌فنیدات، مولسی‌دومین، نفتوپیدیل، نیسرگولین، نیکوراندیل، اوبینوتوزومب، پنتوکسی فیلین، مهارکننده‌های فسفودی استراز 5، آنالوگ‌های پروستاسیکلین، کیناگولید، سولریامفتول

مصرف داروی رستین (Restine) در دوران بارداری و شیردهی

هیچ داده کافی در مورد خطر رشد مرتبط با درمان در زنان باردار وجود ندارد. هیچ اثر نامطلوب رشدی در مطالعات حیوانی که در آن پرامیپکسول به خرگوش‌ها در طول بارداری تجویز شد، گزارش نشده است. اثرات بر رشد جنینی را نمی‌توان به اندازه کافی در موش‌های باردار ارزیابی کرد. با این حال، رشد پس از تولد در مواجهه بالینی مرتبط مهار شد. طبق برخی گزارشات، خطر پس زمینه تخمینی نقایص مادرزادی عمده و سقط جنین در حاملگی‌های بالینی شناخته شده به ترتیب 2-4٪ و 15-20٪ است. خطر پس زمینه نقایص مادرزادی و سقط جنین برای جمعیت مشخص شده ناشناخته است.

شرایط نگهداری داروی Restine

داروی رستین (Restine) باید در دمای اتاق و به دور از نور و رطوبت نگهداری شود. توجه داشته باشید که تمام داروهای شیمیایی (از جمله قرص، شربت، پماد، کرم، شیاف، ژل و…) و گیاهی باید دور از دسترس کودکان و حیوانات نگهداری شوند.

کلام آخر داروی رستین

در نتیجه این مقاله با عنوان داروی Restine از مجله داروخانه آنلاین مثبت سبز، خواندیم که داروی رستین به عنوان یک گزینه موثر در درمان بیماری پارکینسون مورد استفاده قرار می‌گیرد. این داروها با تأثیر بر سیستم عصبی و افزایش سطح دوپامین در مغز، به بهبود علائم این بیماری کمک کرده و کیفیت زندگی بیماران را افزایش می‌دهند. با توجه به مزایا و نقاط قوت داروهای رستین، مشخص است که آن‌ها می‌توانند به عنوان یکی از ابزارهای اساسی در مدیریت بیماری پارکینسون مورد استفاده قرار گیرند.

منبع سایت: Medscape