آریتمیهای قلبی یا نامنظمی‌های ضربان قلب یکی از مشکلات شایع قلبی هستند که می‌توانند کیفیت زندگی را تحت تأثیر قرار دهند و در برخی موارد به عوارض جدی منجر شوند. این وضعیت شامل بی‌نظمی‌هایی در ریتم قلب است که میتواند به صورت ضربان‌های سریع (تاکی‌کاردی)، آهسته (برادی‌کاردی)، یا نامنظم بروز کند. درمان و کنترل آریتمیهای قلبی نقش بسیار مهمی در جلوگیری از عوارضی مانند نارسایی قلبی و سکته‌های مغزی دارد. یکی از داروهای مؤثر در درمان این بیماری، قرص آمیودارون است.
اشکال دارویی آمیودارون
- محلول تزریقی: 50 میلی گرم در میلی لیتر، 150 میلی گرم / 100 میلی لیتر (نکسترون)، 360 میلی گرم / 200 میلی لیتر (نکسترون)
- قرص: 100 میلی گرم، 200 میلی گرم، 400 میلی گرم
موارد مصرف قرص آمیودارون
قرص آمیودارون معمولاً برای پیشگیری و درمان انواع خاصی از آریتمیهای جدی (و گاهی اوقات تهدید کننده زندگی) به نام فیبریلاسیون بطنی و تاکی کاردی بطنی استفاده میشود. آمیودارون با مسدود کردن سیگنال‌های الکتریکی خاصی در قلب که می‌توانند باعث ضربان قلب نامنظم شوند، عمل می‌کند. این به حفظ ریتم قلب شما کمک می‌کند.
قرص آمیودارون 200 برای چیست؟
قرص آمیودارون 200 میلی‌گرم یک داروی ضدآریتمی است که برای درمان و کنترل آریتمیهای قلبی (نامنظمی‌های ضربان قلب) استفاده میشود. این دارو به بهبود ضربان نامنظم قلب کمک می‌کند و باعث میشود که قلب به طور طبیعی تنظیم شود. آمیودارون به ویژه برای درمان مشکلاتی مانند فیبریلاسیون دهلیزی، فلوتر دهلیزی و تاکی‌کاردی بطنی تجویز میشود.
آثار فارماکولوژیک و مکانیسم اثر داروی آمیودارون
عامل ضد آریتمی کلاس III که تحریک آدرنرژیک را مهار می‌کند. بر کانال‌های سدیم، پتاسیم و کلسیم تأثیر می‌گذارد. به طور قابل توجهی پتانسیل عمل و رپلاریزاسیون را طولانی می‌کند. هدایت AV و عملکرد گره سینوسی را کاهش می‌دهد. جذب دارو با فراهمی زیستی 35-65٪ و پاسخ اولیه 2 روز تا 3 هفته و حداکثر پاسخ 1 هفته تا 5 ماه طول میکشد. حذف دارو در نیمه عمر 26-107 روز (داروی اصلی) و 61 روز (متابولیت DEA) و دفع از طریق ادرار و مدفوع صورت میگیرد.
مقدار مصرف قرص آمیودارون
قبل از مصرف قرص آمیودارون، اطلاعات دارویی موجود در بسته بندی شامل مقدار و زمان مصرف را با دقت بررسی کنید. توجه داشته باشید که بدون مشورت پزشک دوز مصرفی خود را افزایش یا کاهش ندهید. افزایش دوز مصرفی بدون هماهنگی با پزشک تاثیری بر روی سلامتی شما نداشته و تنها عوارض را افزایش می‌دهد. قرص را به صورت کامل همراه با یک لیوان آب یا غذا مصرف کرده و از جویدن یا خرد کردن قرص خودداری کنید. خرد کردن یا جویدن قرص منجر به آزادسازی فوری و در نتیجه عوارض جانبی خواهد شد.
نحوه مصرف قرص آمیودارون
- این دارو در شروع درمان با دوز بیشتری تجویز میشود تا دارو به سطح مؤثری در بدن برسد. این دوز ممکن است چندین روز یا هفته ادامه یابد. پس از دوره اولیه، دوز دارو کاهش می‌یابد تا به دوز نگهدارنده برسد. این دوز به‌طور منظم برای حفظ اثربخشی دارو مصرف میشود.
- مصرف این دارو باید دقیقاً طبق دستور پزشک انجام شود و نباید بدون مشورت با پزشک قطع یا تغییر داده شود، زیرا ممکن است منجر به مشکلات قلبی جدی شود.
- آمیودارون ممکن است عوارضی مانند تهوع، خستگی، مشکلات تیروئید، و تغییر رنگ پوست ایجاد کند. در صورت مشاهده هر گونه عوارض غیرعادی، بهتر است با پزشک مشورت کنید.
- قرص آمیودارون برای تاکی کاردی بطنی مونومورفیک یا چند شکلی پایدار (خارج از برچسب)، 150 میلی گرم بولوس وریدی در 10 دقیقه استفاده میشود که ممکن است در صورت لزوم در 10 دقیقه تکرار شود. سپس، 1 میلی گرم در دقیقه به صورت تزریق وریدی به مدت 6 ساعت، سپس 0.5 میلی گرم در دقیقه تزریق وریدی به مدت 18 ساعت استفاده میشود که از 2.2 گرم در 24 ساعت تجاوز نکند.
بهترین زمان مصرف قرص آمیودارون
مصرف دارو در زمان‌های مشخص هر روز، مثلاً صبح یا شب، به حفظ سطح پایدار دارو در بدن کمک می‌کند. بهتر است یک برنامه ثابت برای مصرف داشته باشید تا دارو را فراموش نکنید. برخی افراد ممکن است دچار عوارض جانبی مانند مشکلات گوارشی یا بی‌خوابی شوند. بنابراین، در صورت تجربه این مشکلات، بهتر است دارو را صبح یا هنگام ناهار مصرف کنند.
موارد احتیاط
قبل از مصرف قرص آمیودارون، اگر به آن یا سایر ترکیبات موجود در دارو حساسیت دارید، از مصرف خودداری کنید. این دارو ممکن است حاوی مواد غیرفعال باشد که میتواند باعث واکنش‌های آلرژیک یا سایر مشکلات شود. در صورت داشتن سوابق پزشکی از جمله آسیب اخیر به سر، گرفتگی مکرر معده، مدفوع آبکی یا اسهال شدید (حرکت بالای دستگاه گوارش)، عدم جذب مناسب مواد مغذی (سوء جذب)، کم خونی، فشار خون پایین، کم آبی، سایر مشکلات قلبی (مانند حمله قلبی اخیر) و… با پزشک مشورت کنید. در ادامه به موارد احتیاط آمیودارون خواهیم پرداخت؛
- فلبیت محل انفوزیون در بیماران دریافت کننده آمیودارون داخل وریدی رخ داده است. غلظت آمیودارون داخل وریدی بیش از 3 میلی گرم در میلی لیتر همراه با بروز بالای فلبیت ورید محیطی است.
- تلاش برای جایگزینی سایر داروهای ضد آریتمی زمانی که آمیودارون باید قطع شود، به دلیل فارماکوکینتیک پیچیده دارو، از جمله طولانی شدن مدت اثر و نیمه عمر و مشکلات پیش بینی آن‌ها، که به نوبه خود خطر تداخلات دارویی را افزایش می‌دهد، دشوار است.
- کم کاری تیروئید در 2 تا 10 درصد از بیماران دریافت کننده آمیودارون گزارش شده است و ممکن است اولیه یا متعاقب رفع پرکاری تیروئید قبلی ناشی از آمیودارون باشد. کم کاری تیروئید را با کاهش دوز یا قطع آمیودارون و در نظر گرفتن نیاز به مکمل هورمون تیروئید مدیریت کنید.
- برادی کاردی و بلوک دهلیزی – بطنی گزارش شده است. درمان برادی کاردی با کاهش سرعت انفوزیون یا قطع درمان؛ در برخی از بیماران، قرار دادن ضربان ساز مورد نیاز است. بیمارانی را که مستعد ابتلا به برادی کاردی یا بلوک AV هستند در شرایطی که یک ضربان ساز موقت در دسترس است، درمان کنید.
- افت فشار خون شایع‌ترین واکنش نامطلوب است. در برخی موارد، افت فشار خون ممکن است مقاوم باشد و منجر به یک نتیجه کشنده شود. افت فشار خون را در ابتدا با کند کردن انفوزیون درمان کنید. درمان استاندارد اضافی ممکن است شامل داروهای وازوپرسور، عوامل اینوتروپیک مثبت و افزایش حجم باشد. سرعت اولیه انفوزیون را به دقت کنترل کنید، از سرعت توصیه شده تجاوز نکنید.
- تجویز مزمن داروهای ضد آریتمی ممکن است بر دفیبریلاسیون یا آستانه قدم زدن در بیمارانی که دفیبریلاتورها و پیس میکرهای کاشته شده دارند، تأثیر بگذارد. ارزیابی زمان شروع درمان و در طول آن را در نظر داشته باشید. هنگام درمان بیمار مستعد برادی کاردی یا بلوک AV، یک ضربان ساز موقت در دسترس داشته باشید.
- این دارو ممکن است خطرات فیبروز ریوی را افزایش دهد. بیماری کبد، افت فشار خون، برادی کاردی، پرکاری تیروئید، نوروپاتی بینایی، پلورال افیوژن، پنومونیت (از جمله پنومونی ائوزینوفیلیک)؛ اگر بیمار علائم یا علائم مسمومیت ریوی را تجربه کرد، درمان جایگزین ضد آریتمی را در نظر بگیرید. پردنیزون 40 تا 60 میلی‌گرم در روز به مدت چند هفته ممکن است برای درمان مسمومیت ریوی مفید باشد.
موارد منع مصرف قرص آمیودارون
- حساسیت مفرط
- اختلال عملکرد شدید گره سینوسی، بلوک AV 2/3 درجه یا برادی کاردی که باعث سنکوپ میشود (به استثنای ضربان ساز مصنوعی کارآمد).
- در دوران شیردهی خودداری کنید.
موارد هشدار جدی داروی آمیودارون
- این دارو فقط برای آریتمیهای تهدید کننده زندگی به دلیل خطر سمیت قابل توجه نشان داده شده است. مشکلات عمده مدیریتی را در بیمارانی که در معرض خطر مرگ ناگهانی قرار دارند، تهدید می‌کند. بنابراین، تمام تلاش خود را برای استفاده از عوامل جایگزین انجام دهید.
- دشواری استفاده از آمیودارون به طور موثر و ایمن خطر قابل توجهی برای بیماران دارد. بیماران باید در حالی که دوز بارگذاری IV (تزریق وریدی) تجویز میشود در بیمارستان بستری شوند. پاسخ به طور کلی حداقل به 1 هفته نیاز دارد.
- بررسی گذشته نگر 192 بیمار مبتلا به تاکی آریتمی بطنی نشان داد که 84 بیمار نیاز به کاهش دوز داشتند و 18 بیمار حداقل به قطع موقت (به دلیل عوارض جانبی) نیاز داشتند. چندین کارآزمایی 15 تا 20 درصد فراوانی کلی قطع مصرف را به دلیل عوارض جانبی گزارش کرده است.
- زمان عود آریتمی تهدید کننده زندگی کنترل شده قبلی پس از قطع یا تنظیم دوز غیرقابل پیش بینی است (از هفته‌ها تا ماه‌ها)؛ بیمار در طول این انتقال در معرض خطر بزرگی قرار دارد و ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشد.
عوارض قرص آمیودارون
سرگیجه، سردرد، ضعف، فشار خون، راه رفتن غیرطبیعی، حساسیت به نور، اختلال حافظه، اختلالات خواب، یبوست، بی‌اشتهایی و… برخی از عوارض قرص آمیودارون می‌باشد. به یاد داشته باشید که پزشک شما تشخیص داده که مزایای آن برای شما بیشتر از خطر عوارض جانبی است. بسیاری از افرادی که از این دارو استفاده می‌کنند عوارض جانبی جدی ندارند. در صورت مشاهده علائم یک واکنش آلرژیک جدی، از جمله بثورات پوستی، خارش و تورم (به ویژه در صورت، زبان و گلو)، سرگیجه شدید، مشکل تنفسی، فورا به پزشک مراجعه کنید. در ادامه به برخی عوارض آمیودارون خواهیم پرداخت؛
- افزایش سطح AST یا ALT کبد
- فشار خون (16%)
- سرگیجه (3-40%)
- سردرد (3-40%)
- ضعف (3-40%)
- راه رفتن غیر طبیعی/آتاکسی (3-40%)
- خستگی (3-40%)
- اختلال حافظه (3-40%)
- حرکت غیر ارادی (3-40%)
- اختلالات خواب (3-40%)
- حساسیت به نور (10-75%)
- کم کاری تیروئید (1-22%)
- یبوست (10-33%)
- بی‌اشتهایی (10-33%)
- پرکاری تیروئید (3-10%)
تداخل دارویی آمیودارون
- تداخلات رده X (پرهیز): آگالسیداز آلفا و بتا، آمینولوولینیک اسید، برومپریدول، سیتالوپرام، کلاریترومایسین، کانیواپتان، داکلاتاسویر، دمپریدون، انترکتینیب، اریترومایسین، فکسینیدازول، فینگولیمود، فلوپنتیکسول، فوزیدیک اسید، جمی‌فلوکساسین، آب گریپ‌فروت، ایدلالیسیب، ایندیناویر، لاسمیدیتان، لفامولین، فرآورده‌های حاوی لووفلوکساسین (سیستمیک)، لوفپرامین، لوپیناویر، موکسی‌فلوکساسین (سیستمیک)، نلفیناویر، نیلوتینیب، پازوپانیب، پیموزاید، پیپراکین، پوساکونازول، پروبوکول، کوئتیاپین، ریبوسیکلیب، ریتوناویر، ساکویناویر، سوفوسبوویر، اسپارفلوکساسین، تیوریدازین، تیپراناویر، توپوتکان، وین کریستین (لیپوزمال)، وریکونازول
- کاهش اثرات آمیودارون توسط داروها: عوامل کمپلکس ساز اسیدهای صفراوی، برومپریدول، القاکننده‌های CYP3A4 (متوسط و قوی)، دابرافنیب، دفراسیروکس، انزالوتامید، اردافتینیب، اتراویرین، فوس فنی‌توئین، آب گریپ‌فروت، میتوتان، اورلیستات، فنی‌توئین، ریفامپین، ساریلومب، سیلتوکسیمب، توسیلیزومب
- افزایش اثرات داروها توسط آمیودارون: آمیسولپرید (خوراکی)، عوامل ضد جنون آتیپیکال]نسل دوم[، آریپیپرازول، آتورواستاتین، آزیترومایسین (سیستمیک)، بتابلاکرها، بتریکسابان، بیلاستین، داروهای ایجادکننده برادی‌کاردی، برنتوکسی‌مب ودوتین، برومپریدول، گلیکوزیدهای قلبی، سلیپرولول، سریتینیب، کلروکین، سیتالوپرام، کلاریترومایسین، کلوفازیمین، کلوزاپین، کلشی سین، سیکلوسپورین (سیستمیک)، دابیگاتران اتکسیلات، داساتینیب، دمپریدون، فرآورده‌های حاوی دوکسپین، دوکسوروبیسین (فرم متداول)، دروپریدول، دولوکستین، ادوکسابان
مصرف قرص آمیودارون در دوران بارداری و شیردهی
آمیودارون در صورت تجویز به زن باردار میتواند باعث آسیب جنین شود. قرار گرفتن در معرض جنین ممکن است پتانسیل تجارب نامطلوب از جمله اثرات قلبی، تیروئیدی، رشدی عصبی، عصبی و رشد را در نوزاد افزایش دهد. در صورت تجویز آمیودارون در دوران بارداری یا اگر بیمار در حین درمان باردار شد، بیمار را از خطرات احتمالی برای جنین آگاه کنید.
بروز تاکی کاردی بطنی افزایش یافته و ممکن است در دوران بارداری علامت‌دارتر باشد. آریتمیهای بطنی اغلب در زنان باردار مبتلا به کاردیومیوپاتی زمینه‌ای، بیماری مادرزادی قلب، بیماری دریچه‌ای قلب یا افتادگی دریچه میترال رخ می‌دهد. اغلب اپیزودهای تاکی کاردی با ضربان های نابجا شروع می‌شوند و در نتیجه بروز دوره‌های آریتمی ممکن است در دوران بارداری به دلیل افزایش تمایل به فعالیت نابجا افزایش یابد.
تاثیر قرص آمیودارون در شیردهی
قرص آمیودارون و یکی از متابولیت‌های اصلی آن، DEA، در شیر انسان ترشح می‌شوند که نشان می‌دهد شیردهی میتواند نوزاد شیرخوار را در معرض دوز قابل توجهی از دارو قرار دهد. خطر قرار گرفتن نوزاد در معرض آمیودارون و DEA باید با مزایای بالقوه سرکوب آریتمی در مادر سنجیده شود. مواردی از کم کاری تیروئید و برادی کاردی در نوزادانی که با شیر مادر تغذیه می‌شوند وجود دارد، اگرچه مشخص نیست که آیا این اثرات به دلیل قرار گرفتن در معرض آمیودارون در شیر مادر است یا خیر، شیردهی در طول درمان توصیه نمی‌شود.
شرایط نگهداری قرص آمیودارون
قرص آمیودارون باید در دمای اتاق و دور از نور نگهداری شود. همچنین مهم است که تمام داروها را از دید و دسترس کودکان دور نگه دارید، زیرا بسیاری از اشکال دارویی (مانند قرص‌های هفتگی و قطره‌های چشمی، کرم‌ها، چسب‌ها و استنشاق‌ها) در برابر کودک مقاوم نیستند و کودکان خردسال می‌توانند آن‌ها را به راحتی باز کنند. داروهای غیر ضروری باید به روش‌های خاصی دور ریخته شوند تا اطمینان حاصل شود که حیوانات خانگی، کودکان و سایر افراد نمی‌توانند آن‌ها را مصرف کنند.
کلام آخر قرص آمیودارون
این مقاله به بررسی درمان و کنترل آریتمیهای قلبی با قرص آمیودارون، از مجله داروخانه آنلاین مثبت سبز پرداخت. درمان و کنترل آریتمیهای قلبی به ویژه در موارد پیچیده نیازمند استفاده از داروهایی است که به تنظیم و تثبیت ریتم قلب کمک کنند. قرص آمیودارون به عنوان یکی از داروهای مؤثر ضدآریتمی، نقش مهمی در بهبود وضعیت بیماران با آریتمیهای خطرناک و مقاوم ایفا می‌کند. با این حال، مصرف این دارو به دلیل وجود عوارض جانبی بالقوه، باید با دقت و تحت نظارت پزشک انجام شود. انتخاب آمیودارون به عنوان یک گزینه درمانی، بر اساس نیازهای هر بیمار، شرایط خاص قلبی، و پاسخ به دیگر روش‌های درمانی صورت میگیرد.
منبع سایت: Medscape
